25 grudnia 1076 r. arcybiskup Bogumił koronował w Gnieźnie księcia Bolesława Szczodrego na króla Polski. Jego panowanie to czas wypraw zbrojnych na Węgry i Ruś Kijowską oraz zatargu z biskupem Stanisławem, który przesądził o wygnaniu monarchy z kraju. Rządzący od 1076 do 1079 r. Bolesław II Szczodry (ur. ok. 1041) był trzecim – po Bolesławie Chrobrym i Mieszku II Lambercie – koronowanym władcą Polski.