Późnogotycki ołtarz główny dłuta Lazarusa, ucznia Wita Stwosza, 29 bm. w kościele parafii rzymskokatolickiej pw. św. św. Jana Chrzciciela i Andrzeja w Cegłowie, 2019 r. PAP/Przemysław Piątkowski
Badania archeologów w kościele parafialnym w Cegłowie przyniosły kolejne odkrycia. Oprócz krypty pod posadzką kościoła, znaleziono zniszczone trumny a także czaszki i kości.
Mazowiecki wojewódzki konserwator zabytków Marcin Dawidowicz przekazał, że w trakcie badań udało się uchwycić zarysy trumien, które uległy zniszczeniu – najprawdopodobniej w wyniku zawalenia się kolebkowego sklepienia krypty, jej zasypania, a także możliwej częściowej eksploracji w przeszłości. W jednej z nich, na szkielecie, odsłonięto medalik.
„Znaleziska te koncentrowały się przede wszystkim w korytarzu przy schodach prowadzących do krypty, co może sugerować ich intencjonalne zdeponowanie w tym miejscu” - wyjaśnił konserwator.
Znalezione w krypcie monety datowane są od XVI po wiek XIX.
Konserwator ocenił, że kości znalezione w krypcie kości mogą pochodzić z grobów odkrytych w nawach kościoła podczas wcześniejszych remontów świątyni. W nawach odsłonięto już kilkanaście szkieletów zmarłych pochowanych w prostych, drewnianych trumnach, o charakterystycznym kształcie zwężającym się ku dołowi.
Kościół pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela w Cegłowie powstawał w latach 1441-1444 jako świątynia drewniana. Do 1534 r. był filialnym kościołem parafii Kiczki. Jego fundatorką była Anna Mazowiecka z Holszańskich, Jagiellonka, żona Władysława, założyciela dynastii Jagiellonów i króla Polski.
Obecny murowany kościół został wzniesiony w drugim ćwierćwieczu XVI wieku w stylu gotyku mazowieckiego, bardzo popularnego na tych ziemiach. Świątynia, usytuowana na wzgórzu w północnej części rynku, który otaczały podmokłe tereny, spełniała niegdyś funkcje obronne.
W 1603 roku biskup poznański Goźlicki dokonał wizytacji kościoła. Przedstawiony wówczas stan świątyni nie był najlepszy, o czym świadczy następujący zapis „kościół był murowany, dach nad nim ze starości spadał i zewsząd zaciekało”.
Po tej wizycie przystąpiono do gruntownego odnowienia kościoła, prace trwały 26 lat. W roku 1611 przywieziono do Cegłowa ołtarz Mistrza Lazarusa z Warszawy.
W 1621 w odpisie przywileju lokacyjnego zawarte jest stwierdzenie, że „kościół parafialny już upadły niepospolitym nakładem został odnowiony i przyozdobiony”. Remont kościoła zakończyła jego konsekracja 21 grudnia 1629 roku przez biskupa poznańskiego Macieja Łubieńskiego. Wówczas nastąpiło także potwierdzenie erekcji parafii. (PAP)
mas/ aszw/
