Obiekt zachował pozostałości pierwotnego wystroju artystycznego, usuwanego w latach 60. XX w. ze względu na zły stan zachowania oraz niezgodność z obowiązującą wówczas estetyką. Facebook/Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków
Mazowiecki wojewódzki konserwator zabytków Marcin Dawidowicz wpisał do rejestru zabytków kamienicę z oficynami bocznymi oraz budynek dawnej stróżówki zlokalizowane przy ul. Bródnowskiej 14. To najstarsza murowana kamienica na tej ulicy.
W uzasadnieniu decyzji konserwator wskazał, że kamienica z oficynami bocznymi oraz budynek dawnej stróżówki są przykładem najstarszej murowanej zabudowy wzniesionej przy ul. Bródnowskiej na początku XX w.
”Zabudowania powstały w czasie rosnącej popularności Nowej Pragi (...) i wyróżniały się swoją formą i materiałem spośród drewnianej tej części miasta – wyjaśnił.
Natomiast wartość historyczna wynika ze związku z rodziną Blumtryttów, właścicieli Fabryki Wyrobów Pończoszniczo-Dzianych w Warszawie, która pomimo trudności finansowych działała do 1932 roku.
„Ponadto budynek przy ul. Bródnowskiej 14 wyróżnia wysoka wartość artystyczna. Usytuowany poza głównymi ciągami komunikacyjnymi obiekt zachował pozostałości pierwotnego wystroju artystycznego, usuwanego w latach 60. XX w. ze względu na zły stan zachowania oraz niezgodność z obowiązującą wówczas estetyką” – uzasadnił konserwator.
Kamienica przy ul. Bródnowskiej 14 została wzniesiona na początku XX w. według projektu nieznanego autora. W 1903 roku nieruchomość, na której zbudowano kamienicę, stała się własnością małżeństwa Konstantego i Urszuli z Łapińskich Blumtryttów.
Najprawdopodobniej w niedługim czasie po zakupie działki na jej terenie wzniesiono murowaną kamienicę. Usytuowany w głębi posesji budynek z dwiema oficynami otrzymał bogatą dekorację, uzupełnieniem zabudowy był parterowy budynek stróżówki położony bezpośrednio przy ul. Bródnowskiej.
Konstanty Blumtrytt (1868-1932) był właścicielem działającej od 1890 r. Fabryki Wyrobów Pończoszniczo-Dzianych w Warszawie i posiadał udziały w spółce „Towarzystwo Włókno”.
W 1908 r. kamienicę nabył na licytacji publicznej Iwan Kuchar, w 1919 r. Blumtryttowie odkupili nieruchomość. W dwudziestoleciu międzywojennym zakład Blumtrytta mieścił się przy ul. Bródnowskiej 14.
W 1927 r. odbyła się publiczna licytacja maszyn do wyrobu pończoch, w 1931 r. część produkcji przeniesiono do Gawłowa, w 1932 r. wyrokiem sądu okręgowego w Warszawie ogłoszono upadłość fabryki.
Od 1932 r. nieruchomość przy ul. Bródnowskiej znajdowała się w rękach sukcesorów Konstantego Blumtrytta. W 1939 r. jej właścicielami zostali małżeństwo Zofia z domu Kowerska i członek zarządu Banku Towarzystw Spółdzielczych Antoni Rząd, który planował wzniesienie 4-kondygnacyjnego budynku frontowego w miejscu stróżówki, pełniącej wówczas funkcję sklepu, wraz z dobudowanym od tyłu murowanym garażem. Sprzedaż nieruchomości sfinalizowano dopiero w 1941 r., planowanej budowy nie zrealizowano.
Budynek przetrwał II wojnę światową bez większych zniszczeń. Po 1945 r. nieruchomość przeszła na własność Skarbu Państwa. Przed 1976 r. usunięto płyty balkonowe na pierwszym piętrze kamienicy, zachowując fragmenty oryginalnej balustrady, przed 2008 r. rozebrano garaż d. stróżówki wraz z murowanym ogrodzeniem od strony zachodniej. W latach 90. XX w. na terenie zieleńca wzniesiono murowany, parterowy budynek gospodarczy z komórkami lokatorskimi. (PAP)
mas/ dki/
