Dziennikarka i reżyserka Dagmara Drzazga, samorządowiec z Krzyżanowic Leonard Fulneczek i katowicki Teatr Korez zostali w tym roku uhonorowani Nagrodami im. Wojciecha Korfantego, przyznawanymi od 30 lat przez Związek Górnośląski za szczególne zasługi dla regionu.
Uroczysta gala odbyła się w środę w Zabrzu, w przeddzień 150. rocznicy urodzin Korfantego. Nagrody, których Korfanty jest patronem są przyznawane od 1993 r. W ten sposób honorowane są osoby i instytucje szczególnie zasłużone dla Górnego Śląska. Wśród laureatów w poprzednich latach znaleźli się m.in. Henryk Mikołaj Górecki, Wojciech Kilar, Kazimierz Kutz, Tadeusz Sławek i Jerzy Buzek. W ciągu 30 lat posiadaczami statuetki stało się ponad 100 osób i instytucji.
„W tym roku członkowie Kapituły byli niesamowicie zgodni i spośród wielu zgłoszonych kandydatów wybrali jednomyślnie troje laureatów” - powiedział sekretarz Kapituły i prezes Związku Górnośląskiego Grzegorz Franki.
Wojciech Korfanty – 150. rocznica urodzin
Jedną z laureatek tegorocznej nagrody jest Dagmara Drzazga - wieloletnia dziennikarka i reżyserka TVP Katowice, wykładowczyni na Uniwersytecie Śląskim. Jest autorką filmów o Górnym Śląsku - m.in. o księdzu Janie Masze, Ślązakach w Teksasie, Rafale Wojaczku i biskupie Czesławie Dominie.
Inna uhonorowana osoba, Leonard Fulneczek, jest doświadczonym samorządowcem z Krzyżanowic, b. wójtem i radnym, matematykiem, pasjonatem historii Śląska, animatorem Lokalnej Grupy Działania Morawskie, chórzystą i wydawcą.
Laureatem Nagrody im. Korfantego został w tym roku także katowicki prywatny Teatr Korez, który działa od 1990 r. Jego dyrektorem jest Mirosław Neinert, który wystawia także sztuki po śląsku (np. „Mianujom mie Hanka”, „Cholonek”, „Weltmajstry”).
Podczas środowej uroczystości zaprezentowany został film edukacyjny o Korfantym, który przy pomocy Związku Górnośląskiego stworzyli uczniowie IV Liceum Ogólnokształcącego im. gen. Stanisława Maczka w Katowicach.
Instytut Korfantego rozpoczyna wydarzenia roku swego patrona
Wojciech (właściwie Adalbert) Korfanty urodził 20 kwietnia 1873 r. w osadzie Sadzawka (obecnie Siemianowice Śląskie). W latach 1903-12 i 1918 był posłem do Reichstagu oraz pruskiego Landtagu (1903-18), gdzie reprezentował Koło Polskie. 25 października 1918 r. wystąpił w niemieckim parlamencie z żądaniem przyłączenia do państwa polskiego wszystkich polskich ziem zaboru pruskiego.
W maju 1921 r., po niekorzystnych dla Polski wynikach plebiscytu, który miał rozstrzygnąć o przynależności państwowej Górnego Śląska, stanął na czele III powstania śląskiego jako jego dyktator. Powstanie przyniosło korzystniejszy dla Polski podział Śląska.
W odrodzonej Polsce Wojciech Korfanty był związany z Chrześcijańską Demokracją; był posłem na Sejm i wicepremierem w rządzie Wincentego Witosa, a także przeciwnikiem politycznym Józefa Piłsudskiego. W 1930 r. został aresztowany i wraz z posłami Centrolewu osadzony w twierdzy brzeskiej. Wiosną 1935 r. w obawie przed represjami wyemigrował do Pragi. Gdy w kwietniu 1939 r. wrócił do Polski, został aresztowany i osadzony na Pawiaku. Pomimo protestów opinii publicznej spędził tam prawie trzy miesiące. Zwolniono go 20 lipca z powodu ciężkiej choroby. Niespełna miesiąc później zmarł. Spoczął w Katowicach. Jego pogrzeb, na który przyszło ok. 5 tys. osób, stał się manifestacją patriotyczną. (PAP)
autor: Krzysztof Konopka
kon/ dki/
