Wacław Kopisto. Fot. NAC. Źródło: Wikimedia Commons
Złożenie kwiatów i zapalenie zniczy przed obeliskiem poświęconym mjr. Wacławowi Kopisto zaplanowano na niedzielę w ramach obchodów 30. rocznicy śmierci cichociemnego. We wtorek odbędzie się konferencja poświęcona oficerowi.
Obchody 30. rocznicy śmierci cichociemnego mjr. Wacława Kopisto rozpoczną się w niedzielę, 26 lutego, od złożenia kwiatów i zapalenia zniczy przed obeliskiem poświęconym mjr. Wacławowi Kopisto. Kamień z tablicą przypominającą o tym cichociemnym cztery lata temu ustawiono obok budynku oddziału rzeszowskiego Telewizji Polskiej. Następnie, w kościele pw. św. Krzyża, zostanie odprawiona msza w intencji Wacława Kopisto.
Kolejnym elementem obchodów będzie konferencja poświęcona mjr. Kopisto, połączona ze wspomnieniami i dyskusją. Wydarzenie odbędzie się we wtorek w sali konferencyjnej Instytutu Pamięci Narodowej przy ul. Chopina. Konferencja rozpocznie się projekcji filmu pt. "Rzeszowski Cichociemny ps. +Kra+”. O życiu i działalności mjr. Kopisto opowie historyk, pracownik naukowy w rzeszowskim oddziale IPN dr Krzysztof Tochman.
Mjr Kopisto urodził w 1911 roku na Wołyniu. Był absolwentem Gimnazjum im. H. Sienkiewicza w Łańcucie. Potem ukończył Akademie Handlu Zagranicznego we Lwowie. Brał udział w wojnie obronnej w 1939 roku. Internowany przez Węgrów, przedostał się do Francji i brał udział w kampanii 1940 roku. Następnie, w Wielkiej Brytanii przeszedł przeszkolenie, by we wrześniu 1942 roku - jako skoczek cichociemny - podjąć walkę w okupowanym kraju.
Cichociemni
Służył w szeregach Armii Krajowej, uczestnicząc w działaniach "Wachlarza". W styczniu 1943 roku brał udział w odbiciu kilkudziesięciu żołnierzy AK uwięzionych w niemieckim więzieniu w Pińsku. Od lutego 1943 roku był szefem Kedywu w Łucku. Po wkroczeniu Armii Czerwonej w kwietniu 1944 roku został aresztowany i po sześciu miesiącach skazany przez trybunał wojenny w Kijowie na karę śmierci. Wyrok ten został zamieniony w styczniu 1945 roku na 10 lat więzienia w najcięższych łagrach Kołymy i Korni. Do Polski wrócił w roku 1955.
Był członkiem Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej, Związku Sybiraków oraz Towarzystwa Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich. Kawaler Orderu Virtuti Militari, Polonia Restituta i dwukrotnie Krzyża Walecznych oraz odznaczeń brytyjskich. Zmarł w Rzeszowie 21 lutego 1993 roku.(PAP)
autorka: Agnieszka Lipska
al/ agz/
