Pałac Ostrogskich w Warszawie – siedziba Muzeum Fryderyka Chopina. Fot. PAP/R. Pietruszka
O ponownym otwarciu Muzeum Fryderyka Chopina w Warszawie i nowych wersjach prezentacji na ekspozycji stałej – informuje PAP Narodowy Instytut Fryderyka Chopina. Muzealnicy zapraszają publiczność od 15 lipca.
Nowe wersje prezentacji na ekspozycji stałej zostały przygotowane w nowej szacie graficznej, posiadają nieudostępnianą do tej pory ikonografię oraz zaktualizowane i rozbudowane teksty. Multimedia będą dostępne w trzech językach: polskim, angielskim i francuskim.
Specjalnie dla zwiedzających przygotowano także „strefę słuchania” w sali koncertowej, w której będzie można wysłuchać nagrań z występów pianistów z Konkursów Chopinowskich. W „strefie słuchania” będą zapewnione odstępy i limity słuchaczy zgodne z przepisami sanitarnymi dla sal koncertowych – poinformował IFC.
Muzeum Fryderyka Chopina sprawuje pieczę nad największą na świecie, zróżnicowaną kolekcją chopinianów – pamiątek związanych z życiem i twórczością kompozytora – która liczy ponad 7500 obiektów. Kolekcja zawiera rękopisy muzyczne, wydania dzieł Chopina, jego korespondencję, ikonografię historyczną i współczesną, przedmioty osobiste, a także dokumenty związane z biografistyką, komentarzami krytycznymi do utworów i recepcją osoby i twórczości kompozytora.
80 lat temu Niemcy zniszczyli pomnik Chopina w warszawskich Łazienkach
W roku 1999 część kolekcji Muzeum Chopina została wpisana na listę UNESCO „Memory of the World”, na której znajdują się obiekty wymagające szczególnej ochrony ze względu na ich unikatową wartość kulturową.
Historia kolekcji chopinowskich jest skomplikowana i burzliwa – można przeczytać na stronie muzeum. Wiele pamiątek zaginęło bezpowrotnie, los wydawał się nie sprzyjać zachowaniu spuścizny po artyście – poczynając od licytacji majątku ruchomego pozostawionego w ostatnim mieszkaniu kompozytora, aż do spustoszeń i grabieży wojennych. Pomimo niesprzyjających wydarzeń historycznych pewna część spuścizny chopinowskiej jednak ocalała.
Kolekcję zaczęła systematycznie gromadzić rodzina kompozytora. Wielką rolę w zachowaniu pamiątek chopinowskich odegrała najstarsza siostra Fryderyka – Ludwika, obecna przy śmierci brata. Równie naturalnie, jak zbiory rodzinne, powstawały zbiory należące do przyjaciół i uczniów Chopina, złożone z listów, podarunkowych autografów muzycznych, wzajemnie ofiarowywanych sobie przedmiotów.
Od roku kolekcję 1899 rozbudowywało Warszawskie Towarzystwo Muzyczne w ramach prac założonej przez Jana Karłowicza Sekcji Chopinowskiej, później obowiązki te przejął Instytut Fryderyka Chopina przemianowany na Towarzystwo im. Fryderyka Chopina. Od 2005 roku pieczę nad kolekcją sprawuje Narodowy Instytut Fryderyka Chopina.
Autograf fragmentu Ballady g-moll trafił do zbiorów Muzeum Fryderyka Chopina
Najcenniejszą grupę w tych zbiorach stanowią rękopisy muzyczne Fryderyka Chopina – kluczowe źródła dokumentujące przebieg jego procesu twórczego. Ważnymi dokumentami są rękopiśmienne kopie utworów sporządzone przez przyjaciół lub uczniów np. Juliana Fontanę, Auguste’a Franchomme’a i Thomasa Tellefsena. W kolekcji przechowywane są ponadto liczne listy pisane przez Chopina i doń kierowane, notatki i innego typu dokumenty: powinszowania kreślone ręką Fryderyka w latach młodzieńczych, jego zeszyt do kaligrafii, rysunki, dedykacje, paszport, bilety wizytowe. Wiele obiektów dokumentuje wielką tradycję pianistyczną, w tym historię Międzynarodowych Konkursów im. Fryderyka Chopina, i wydania dzieł kompozytora przygotowywane przez najsłynniejszych redaktorów, m.in. Ignacego Jana Paderewskiego, Edouarda Ganche’a.
W kolekcji znajdują się również liczne dokumenty związane z Paderewskim. Fortepiany z epoki – firm Pleyel, Erard, Buchholtz – wykorzystywane podczas koncertów i nagrań przywołują historyczne brzmienie dzieł Chopinowskich.
Do najcenniejszych obiektów ikonograficznych należą portrety kompozytora wykonane za jego życia. Odrębną grupę stanowią odlewy dłoni Chopina i maski pośmiertnej.
Do grupy najbardziej wartościowych pamiątek, oprócz książek z biblioteki ojca kompozytora, należą: ostatni fortepian Fryderyka Chopina, złoty zegarek – prezent od Angeliki Catalani, jego notatniki osobiste z lat 1834, 1848 i 1849, maleńki ołówek, breloczek z inicjałami kompozytora, eleganckie spinki do gorsu, pudełko na cukierki, chustki haftowane przez George Sand, dzwonek, zegarek podróżny, a także pukiel włosów Fryderyka Chopina i zasuszone kwiaty z jego łoża śmierci.
W kolekcji przechowywane są liczne dokumenty osób z kręgu kompozytora – przyjaciół, np. Oskara i Wilhelma Kolbergów, uczniów i uczennic jak Jane W. Striling, artystów, w tym Józefa Elsnera, nauczyciela Chopina, a także ikonografia kontekstowa ukazująca ważne w jego życiorysie postaci i miejsca z nim związane.
Zbiory Muzeum Fryderyka Chopina są gromadzone drogą zakupów i darowizn. Do zasłużonych donatorów należy zaliczyć Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego Rzeczypospolitej Polskiej i Muzeum Narodowe w Warszawie. Nieocenione są też dary osób prywatnych, jak np. Marka Kellera, marszanda i kolekcjonera sztuki, który zakupił i podarował muzeum w czerwcu 2019 r. list George Sand. "Ofiarowany list pochodzi z niezwykłe ciekawego okresu w życiu Fryderyka Chopina – z czasu słynnej podróży na Majorkę, która rozpoczęła się w euforii i fascynacji kulturą śródziemnomorską, w gorącej atmosferze romansu pomiędzy George Sand i Chopinem, a kończyła się niemal tragicznie, na pograniczu życia i śmierci ciężko chorego na płuca kompozytora" – podkreśla badacz biografii i epistolografii Chopina prof. Zbigniew Skowron.
Informacje o zakupie biletów online jak też o wymogach sanitarnych znaleźć można na stronie muzeum.nifc.pl (PAP)
Anna Bernat
abe/ dki/
