Hołodomor - Wielki Głód w latach 1932-1933 pochłonął w należącej do Związku Radzieckiego Ukrainie 3,5 mln ofiar śmiertelnych.
Odpowiedzialnym za ten kataklizm był rządzący Związkiem Radzieckim Józef Stalin. W 1929 r, rozpoczął on proces przyśpieszonej industrializacji, który odbywał się głównie kosztem mieszkańców wsi.
W ciągu kilku lat w całym kraju rolników zmuszono do wstąpienia do spółdzielni, co w praktyce oznaczało pozbawienie ich prawa do prywatnej własności gospodarstw.
Z największym oporem akcja kolektywizacji (tworzenie sowchozów o i kołchozów) spotkała się na Ukrainie.
Aby zmusić rolników do uległości, władze nałożyły na nich obowiązkowe dostawy zboża. Były egzekwowane siłą - z gospodarstw zabierano nawet ziarno przeznaczone na siew.
W rezultacie w liczącej kilkanaście milionów mieszkańców Ukraińskiej Republice Radzieckiej z głodu zmarło 3,5 mln ludzi.
Ukraińcy określili tę klęskę mianem Hołodomoru. Była to największa z trzech fal głodu w pierwszych dziesięcioleciach po rewolucji bolszewickiej.
Do pierwszej doszło na początku lat 20. i została zażegnana m.in. dzięki pomocy humanitarnej ze Stanów Zjednoczonych.
Najtragiczniejszy w skutkach był Wielki Głód z lat 1932-1933, w którego najgorszym okresie umierało dziennie do 25 tys. ludzi.
Fala głodu nawiedziła również Ukrainę i inne regiony Związku Radzieckiego w latach 1946-1947.
Wielki Głód nastąpił w jednym z najżyźniejszych krajów Europy w czasie pokoju, gdy ZSRR eksportował ogromne ilości zboża.
Polska uznała Wielki Głód na Ukrainie za ludobójstwo w 2006 roku. (PAP)
jkr/
