Studio 1: 1 z Gdańska zwyciężyło w konkursie na opracowanie koncepcji aranżacji wystawy stałej przyszłego Muzeum Książąt Lubomirskich we Wrocławiu. Jury doceniło spójną koncepcję wystawienniczą wykorzystującą potencjał przestrzeni muzeum.
Celem konkursu zorganizowanego przez Zakład Narodowy im. Ossolińskich oraz Fundację Art Transparent było wyłonienie najciekawszej koncepcji scenograficznej wystawy stałej, która zostanie zrealizowana w nowym, projektowanym obecnie budynku muzealnym. Nowa siedziba ossolińskiego Muzeum Książąt Lubomirskich będzie mieściła się pomiędzy ulicami Fredry i Szewską oraz placem Uniwersyteckim.
Wicedyrektor Zakładu Narodowego im. Ossolińskich Marcin Hamkało przypomniał, że Ossolineum składa się z Biblioteki Ossolineum, Wydawnictwa Ossolineum, Muzeum Pana Tadeusza i Muzeum Książąt Lubomirskich, które w tej chwili nie ma możliwości eksponowania swoich zbiorów. „Muzeum ma też bardzo ograniczone możliwości, jeżeli chodzi o prace konserwatorskie, magazynowanie zbiorów, opracowywanie i całą technologię muzealniczą, która tak naprawdę tworzy muzeum w pełnym wymiarze” – mówił.
Jak wyjaśnił, po pozyskaniu działki znajdującej się w bezpośrednim sąsiedztwie głównego gmachu Ossolineum, i uzyskaniu dotacji z MKiDN, ogłoszony został konkurs na projekt nowego budynku Muzeum Książąt Lubomirskich.
Konkurs ten wygrała dwa lata temu pracownia WXCA, która przygotowała już także projekt budowlany. Nowe muzeum ma mieć pięć kondygnacji, parking podziemny i część magazynową. Wystawa stała zostanie zlokalizowana na pierwszym piętrze budynku.
„Bardzo chcielibyśmy, aby w 2023 roku, czyli w 200-lecie powstania muzeum, we Wrocławiu można było otworzyć zupełnie nowy, nowoczesny pałac sztuki, który będzie pierwszym muzeum sztuki zbudowanym od podstaw we Wrocławiu i bardzo mocnym gestem wobec tamtego dziedzictwa oraz gestem w przyszłość” - dodał Hamkało.
Jednym z etapów przygotowań do otwarcia Muzeum Książąt Lubomirskich był ogłoszony w styczniu tego roku konkurs na koncepcję aranżacji wystawy głównej.
Nadesłane prace konkursowe oceniło jury w składzie: dr Adolf Juzwenko, dyrektor Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, Michał Bieniek z Fundacji Art Transparent, Piotr Górajec z Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie, Marcin Hamkało, wicedyrektor Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, Ewa Pluta z Muzeum Miejskiego we Wrocławiu oraz prezydent Wrocławia Jacek Sutryk.
Jury przyznało trzy nagrody. Pierwszą - w wysokości 30 tys. zł - otrzymało gdańskie Studio 1:1. Dwie drugie - każda w wysokości 15 tys. zł - trafiły do ONTO studio Kaja Nosal oraz Aleksander Wadas Studio Gdańsk.
Przewodniczący jury, dyrektor Zakładu Narodowego im. Ossolińskich dr Adolf Juzwenko podkreślił, że zwycięski projekt prezentuje spójną koncepcję wystawienniczą wykorzystującą potencjał przestrzeni muzeum. „Wyodrębnienie przedsionka, skarbca i gabinetu prac na papierze nawiązuje do historycznego muzeum lwowskiego, ale jednocześnie współgra z pozostałymi salami i projektem architektonicznym budynku. Kolorystyka koresponduje z bryłą budynku nadając muzeum spójną całość. Wyodrębnienie przestrzeni w galerii obrazu sprzyja przeprowadzeniu lekcji muzealnych, spotkań, a także odpoczynku podczas zwiedzania” – mówił dr Juzwenko uzasadniając przyznanie pierwszej nagrody.
Stanowiące część Zakładu Narodowego im. Ossolińskich Muzeum Książąt Lubomirskich powołano do życia w roku 1823, a dla zwiedzających otwarto kilkadziesiąt lat później, w 1870 roku. Muzeum zostało zlikwidowane przez okupantów podczas II wojny światowej i ponownie przyłączone do reaktywowanego we Wrocławiu Zakładu w 2007 r.
Działając we Lwowie do roku 1940, muzeum było jedną z najważniejszych instytucji kultury na terenach polskich, zachowując status zbiorów prywatnych. Muzealna kolekcja zawierała wiele bezcennych dzieł polskich i zagranicznych artystów – były wśród nich m.in. prace Albrechta Duerera i Rembrandta.
Po 1945 roku zbiory muzeum uległy rozproszeniu, ich znaczna część pozostała w muzeach lwowskich, tylko nieliczne trafiły do Wrocławia – do reaktywowanego po wojnie bez Muzeum Książąt Lubomirskich Zakładu Narodowego im. Ossolińskich i wrocławskiego Muzeum Narodowego. Obecnie w polskich zbiorach znajduje się zaledwie część dawnej kolekcji. Zachowane i przywrócone po wojnie Zakładowi zbiory przez kilka ostatnich dziesięcioleci były uzupełniane i opracowywane w ossolińskich gabinetach muzealnych. (PAP)
autorka: Agata Tomczyńska
ato/ pat/
