Słuchowisko na podstawie spektaklu "W starych dekoracjach" opartego na tekstach Tadeusza Różewicza i przygotowanego przez Teatr im. Adama Mickiewicza w Częstochowie zrealizuje Teatr Polskiego Radia - poinformował w piątek częstochowski teatr.
Słuchowisko zostanie nagrane 11 marca a jego emisja, jak powiedział dyrektor częstochowskiego teatru Robert Dorosławski, odbędzie się w kwietniu. Będzie powiązana z drugą rocznicą śmierci Tadeusza Różewicza - jednego z najwybitniejszych polskich poetów XX wieku, dramaturga, wielokrotnie wymienianego jako kandydata do literackiej Nagrody Nobla. Różewicz zmarł 24 kwietnia 2014 roku w wieku 93 lat.
Premiera spektaklu "W starych dekoracjach" w reżyserii Igora Gorzkowskiego odbyła się we wrześniu ubiegłego roku i otworzyła nowy sezon w Teatrze im. Adama Mickiewicza. Główną rolę zagrał obchodzący 50-lecie pracy artystycznej Henryk Talar. "+W starych dekoracjach+ od stycznia pokazujemy również w warszawskim Teatrze Soho. Z naszą premierą wracamy do Częstochowy w kwietniu" - powiedział PAP Dorosławski.
Przedstawienie częstochowskiego teatru nawiązuje m.in. do opowiadania "Śmierć w starych dekoracjach" - spisanego w formie monologu wspomnienia podróży do Włoch, zakończonej śmiercią narratora. Opowiadanie było pierwszym tekstem Różewicza, który został zrealizowany na scenie w 1978 roku przez wybitnego inscenizatora Jerzego Grzegorzewskiego, z którym Gorzkowski współpracował w Teatrze Narodowym.
Powstała na częstochowskiej scenie opowieść dzieje się w Rzymie w latach 70. Problematyka przedstawienia koncentruje się na relacjach bohatera z kobietami, a motywem przewodnim spektaklu jest symboliczna podróż do Włoch. "Adaptację nieco inną na potrzeby słuchowiska przygotowuje również Igor Gorzkowski" - dodał Dorosławski.
Tadeusz Różewicz urodził się 9 października 1921 roku w Radomsku. Gdy wybuchła wojna, jako 18-latek wstąpił do Armii Krajowej, walczył w partyzantce na terenie powiatów radomszczańskiego, opoczyńskiego i częstochowskiego. Jego pseudonim z AK to "Satyr". Po wojnie zdał maturę i zaczął studia na Wydziale Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1947 roku ukazał się tom "Niepokój", uważany za poetycki debiut Tadeusza Różewicza.
Po doświadczeniach wojny, według Różewicza, niemożliwe było uprawianie poezji takiej jak dawniej. Był jednym z pierwszych poetów, którzy zareagowali na okrucieństwa wojny nie tylko treścią poezji, ale zmianą jej formy, odrzuceniem romantycznego sztafażu, surowym obrazowaniem. W latach 50. ukazały się kolejne tomy wierszy Różewicza: "Pięć poematów" (1950), "Czas który idzie" (1951), "Wiersze i obrazy" (1952), "Równina" (1954).
Różewicz wprowadził do polskiego dramatu nowy typ bohatera, często bez wyraźnie określonej tożsamości, biernego, nieuporządkowanego wewnętrznie, zbliżonego trochę do bohatera średniowiecznych moralitetów przez to, że jest każdym, a zarazem nikim konkretnym. Swój typ teatru Różewicz nazywał teatrem realistyczno-poetyckim. Poza napisaną w 1959 roku "Kartoteką" najsłynniejsze sztuki Różewicza, to m.in. "Białe małżeństwo", "Stara kobieta wysiaduje", "Odejście głodomora", "Pułapka", "Do piachu".
Od 1968 roku Różewicz mieszkał we Wrocławiu, publikował głównie na łamach "Twórczości", "Odry" i "Dialogu". W latach 90. ogłosił dramat "Kartoteka rozrzucona", dwa nowe zbiory wierszy "Płaskorzeźba" i "Recycling. zawsze fragment", "Historię pięciu wierszy", "Nożyk profesora", "Matka odchodzi", "szara strefa" i "Wyjście". (PAP)
ktp/ par/
