Urodził się 16 kwietnia 1949 r. w Niesadnej koło Garwolina na Mazowszu. Po ukończeniu technikum budowlanego w Płocku znalazł zatrudnienie w przedsiębiorstwie Naftobudowa prowadzącym budowę tamtejszej rafinerii. Od 1972 r. pracował w Przedsiębiorstwie Budownictwa Przemysłowego w Jastrzębiu Zdroju, a dwa lata później rozpoczął pracę jako górnik w Kopalni Węgla Kamiennego „Manifest Lipcowy” (dziś „Borynia-Zofiówka-Jastrzębie”).
Jedynak i Porozumienie Jastrzębskie
29 sierpnia 1980 r. został wybrany na wiceprzewodniczącego Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego w Jastrzębiu, który reprezentował zakłady protestujące na Górnym Śląsku. Był sygnatariuszem Porozumienia Jastrzębskiego z 3 września. Zakładał Międzyzakładową Komisję Robotniczą Jastrzębie, a następnie struktury „Solidarności”. Wszedł również w skład wspólnej komisji związków zawodowych i rządu ds. problemów górnictwa i Śląska. Był wiceprzewodniczącym Regionu Śląsko-Dąbrowskiego NSZZ „S” i członkiem Komisji Krajowej.
Porozumienie Jastrzębskie
13 grudnia został internowany i osadzony w katowickim ośrodku odosobnienia, a następnie w ośrodkach w Zabrzu i Nowym Łupkowie. Uczestniczył w protestach więźniów i głodówkach. Redagował jedną z wersji wydawanego w wielu ośrodkach internowania pisma internowanych „Nasza krata”. Został zwolniony 23 grudnia 1982 r. Od czerwca 1983 r. ukrywał się i pełnił funkcję przewodniczącego podziemnych władz Regionu Śląsko-Dąbrowskiego, wchodził w skład Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej. W czerwcu 1985 został ponownie aresztowany, i zwolniony na mocy amnestii we wrześniu 1986 r. W ciągu kolejnego roku był wielokrotnie zatrzymywany i skazywany na kary grzywny za udział w podziemnych i ujawniających się strukturach „Solidarności”. W lipcu 1988 r. wyemigrował do Australii. Powrócił na wieść o wybuchu nowej fali strajków. Przedostał się na teren strajkującej kopalni „Manifest Lipcowy”.
Jedynak w III RP
Poparł rozmowy z władzami PRL. Uczestniczył w obradach okrągłego stołu w ramach tzw. podstolika ds. górnictwa. Powrócił do działalności związkowej w ponownie zalegalizowanej „Solidarności”. W 1991 r. został wybrany na posła z listy NSZZ „S”. W kadencji 1993–1997 reprezentował Unię Pracy. Po jej zakończeniu pracował w firmach ubezpieczeniowych i działał w wielu organizacjach, m.in. Polskim Komitecie Paraolimpijskim i fundacji zajmującej się pomocą Polakom na Wschodzie.
Zmarł w Sosnowcu po długiej chorobie 31 maja 2017 r. Został pochowany w Żorach.
W 1988 r. prezydent RP Kazimierz Sabbat odznaczył Tadeusza Jedynaka Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, a w 2006 r. prezydent Lech Kaczyński wręczył mu Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski. W 2015 r. otrzymał Krzyż Wolności i Solidarności. Od 2019 r. plac przed kopalnią Zofiówka nosi jego imię.
szuk / skp /
