To ważne, że pamięta się o kimś, kto pisał, pisze i być może jeszcze będzie pisał – powiedziała w poniedziałek pisarka i eseistka Ewa Bieńkowska odbierając w auli Domu Literatury w Warszawie tegoroczną Nagrodę Polskiego PEN Clubu im. Jana Parandowskiego.
W uzasadnieniu wyboru laureata podkreślono, że wyróżnienie przyznano za „eseistykę łączącą literaturę z filozofią i sztuką oraz tradycję ze współczesnością”. Dziękując za przyznaną nagrodę Bieńkowska podkreśliła, że wyróżnienie jest dowodem na to, że polskie środowisko literackie nie zapomniało o jej twórczości. „To ważne, że pamięta się o kimś kto pisał, pisze i być może jeszcze będzie pisał. Wzruszenie i radość są więc ogromne, szczególnie, że gdy patrzę wokół widzę, że są tu moi przyjaciele” – powiedziała.
Laudację dla laureatki wygłosił literaturoznawca Jan Maria Kłoczowski. Powiedział między innymi, że twórczość Ewy Bieńkowskiej obejmuje ponad pół wieku polskiej literatury. „Całość jej dorobku oscyluje wokół filozofii, literatury, malarstwa, poezji i muzyki. Buduje swoje dzieła na przekór pozytywistycznej utopii, rojeniom o wiedzy ścisłej o człowieku, na przekór sztuce zapominającej o swoim powołaniu i dostojeństwie” – zauważył Kłoczowski. Zacytował słowa laureatki, która podkreślała, że za swój ulubiony wymiar twórczości uznawała eseistykę opowiadającą o „uniwersalnych wartościach kultury Zachodu”. Dodał, że ich przypomnieniu służyły między innymi jej „świeckie pielgrzymki po Włoszech, w duchu bliskim patronowi tej nagrody – Janowi Parandowskiemu”.
Ewa Bieńkowska urodziła się 13 września 1943 r. w Warszawie. Jest autorką pisarką, eseistką i literaturoznawcą. Jest córką Władysława Bieńkowskiego (1906–1991), socjologa i publicysty i Flory z d. Zaborowskiej (1909–1990), powieściopisarki, poetki i dramatopisarki. Studiowała filologię romańską i filozofię na Uniwersytecie Warszawskim oraz Instytucie Badań Literackich PAN. Wykładała na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim literaturę francuską i teorię kultury. W 1975 roku podpisała protest przeciwko zmianom w Konstytucji PRL.
Na dwa tygodnie przed wprowadzeniem stanu wojennego wyjechała na stypendium naukowe do RFN. Wykładała na uczelniach we Francji. Współpracowała z „Zeszytami Literackimi”. Publikowała m.in. w „Znaku”, „Tygodniku Powszechnym”, „Tekstach”, „Twórczości” i „Więzi”. Mieszka we Francji. Jest autorką esejów i książek poświęconych dziejom włoskiego renesansu, twórczości Gustawa Herlinga-Grudzińskiego i Czesława Miłosza.
Nagroda Polskiego PEN Clubu im. Jana Parandowskiego przyznawana jest co roku za całokształt twórczości w duchu patrona nagrody, który odwoływał się do klasycznych wzorców polskiej . Jej laureatami byli m.in. Jerzy Turowicz, Zbigniew Herbert, Gustaw Herling-Grudziński, Leszek Kołakowski, Stanisław Lem, Tadeusz Konwicki, Adam Zagajewski, Julia Hartwig, Andrzej Wajda, Maria Janion i Wiesław Myśliwski.
Fundatorem Nagrody jest Fundacja Trzy Trąby.(PAP)
Autor: Michał Szukała
szuk/ aszw/
