Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku (Pomorskie) zaprezentowało w piątek najnowszy nabytek kolekcji prac Stanisława Ignacego Witkiewicza Witkacego - namalowany w 1914 r. portret Marii Zielińskiej.
Obraz, jak powiedziała PAP kustosz kolekcji Witkacego Beata Zgodzińska, nie był dotychczas nigdzie wystawiany, gdyż należał do osoby prywatnej. Z tego też względu praca jest właściwie nieznana, bo nie była dotąd reprodukowana i opisywana przez badaczy twórczości Witkacego.
Również o sportretowanej Marii Zielińskiej wiadomo tylko tyle, że w 1914 r. leczyła się na gruźlicę w Zakopanem, gdzie mieszkał artysta.
Portret został wykonany olejem na płótnie, co czyni dzieło unikatowym. „Witkacy wykonał zaledwie kilkanaście takich prac” - powiedziała PAP Beata Zgodzińska.
Dzieło jest autentyczne, co potwierdziła badaczka twórczości Witkacego Anna Żakiewicz.
O zakup obrazu słupskie muzeum starało się niemal rok. Transakcję sfinalizowano w maju br.
Obraz kosztował 320 tys. zł. Lwią część tej kwoty – 249 600 zł – wyłożyło Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. 65 tys. zł. dał marszałek województwa pomorskiego. Pozostałą część należności pokryło dziewięciu sponsorów, wśród których są miejskie spółki ze Słupska i prywatni przedsiębiorcy.
Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku posiada największą na świecie kolekcję prac Witkacego. Po nabyciu portretu Marii Zielińskiej znajdują się w niej 263 obrazy, w tym jeden dwustronny.
Na stałej wystawie muzeum prezentuje połowę zbioru. Ekspozycja jest co jakiś czas zmieniana.
Stanisław Ignacy Witkiewicz Witkacy (1885 - 1939) był malarzem, fotografem, pisarzem, dramaturgiem i filozofem. W dzieciństwie nie chodził do szkoły. Edukację zapewnił mu ojciec malarz i krytyk sztuki Stanisław Witkiewicz, który sprowadzał do domu wybitnych korepetytorów, często z profesorskimi tytułami.
Maturę Witkacy zdał eksternistycznie w 1903 r. we Lwowie. Później studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W 1914 r. po jako rysownik i fotograf wziął udział w wyprawie etnograficznej swojego przyjaciela Bronisława Malinowskiego na Wyspy Triobrandzkie.
Po powrocie z wyprawy służył w Cesarskiej Gwardii Przybocznej. W czasie bitwy z Austriakami pod Witoneżem został ranny. Przeżył w Rosji Rewolucję Październikową, która wywarła ogromny wpływ na jego pesymistyczną w swojej wymowie twórczość literacką.
Pierwsze twórcze próby Witkacy podjął mając 8 lat. Napisał wówczas tzw. dramaty dziecięce „Karaluchy”, „Król i złodziej”. W 1910 r. zadebiutował powieścią „622 upadki Bunga, czyli demoniczna kobieta”. Do najbardziej znanych dzieł literackich należy dramat „Szewcy”, społeczno - obyczajowe studium o polskich charakterze narodowym „Niemyte dusze” oraz powieści „Pożegnanie jesieni” i „Nienasycenie”.
Od 1925 r. Witkacy prowadził „Firmę Portretową S.I. Witkiewicz”, w której powstały jego najbardziej znane prace malarskie.
18 września 1939 r. dzień po wkroczeniu Armii Czerwonej na tereny Polski popełnił samobójstwo w Jeziorach w ówczesnym woj. poleskim. (PAP)
sibi/ ula/
