19.10.2010. Warszawa (PAP) - Prezydent Bronisław Komorowski odznaczy w czwartek prof. Jana Ekiera Orderem Orła Białego. Pianista, kompozytor i znawca twórczości Chopina zostanie uhonorowany za wybitne osiągnięcia w pracy twórczej oraz dokonania naukowo-edytorskie. Prof. Ekier to laureat VIII nagrody III Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie w 1937 roku.
Studiował muzykologię na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Wyższe studia muzyczne odbył w Konserwatorium Warszawskim na dwóch kierunkach: fortepianu i kompozycji. Podczas wojny uczył się gry na organach u prof. Bronisława Rutkowskiego (1940-1941).
W czasie okupacji niemieckiej, występował w tajnych koncertach i brał udział z zakonspirowanych imprezach patriotycznych. Po zakończeniu wojny Jan Ekier podjął na nowo działalność artystyczną, rozwijając ją na kilku polach muzycznych: pianisty-wirtuoza, pedagoga, kompozytora, edytora literatury fortepianowej i badacza spuścizny Fryderyka Chopina.
Koncertował we wszystkich filharmoniach krajowych, odbył kilka wojaży artystycznych po państwach europejskich, Ameryce Południowej i Japonii.
Wykształcił dziesiątki pianistów: w latach 1946-47 uczył w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej w Lublinie, w latach 1947-48 w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Sopocie, pełniąc tam funkcję rektora. W 1953 został profesorem Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie, gdzie w latach 1964-72 i od 1974 do 2000 był kierownikiem I Katedry Fortepianu.
Był jurorem kolejnych dziesięciu Konkursów Chopinowskich - w 1949, 1955, 1960, 1965, 1970, 1975, 1980, 1985, 1990, 1995 roku.
Spuścizna kompozytorska Jana Ekiera obejmuje dzieła orkiestrowe (Suita góralska, Koncert fortepianowy), baletowe (Straszak, Tempo dnia), kameralne (Wariacje i fuga na kwartet smyczkowy), fortepianowe (Toccata, Kolorowe melodie, preludia, mazurki, kolędy i in.), wokalne (Pieśni walki podziemnej, Szturmówka i in.) oraz muzykę filmową.
Od 1959 roku Jan Ekier jest redaktorem naczelnym Wydania Narodowego Dzieł Fryderyka Chopina, którego edycję zakończono w tym roku. Liczy ona 36 tomów.(PAP)
agz/ abe/ mag/
W czasie okupacji niemieckiej, występował w tajnych koncertach i brał udział z zakonspirowanych imprezach patriotycznych. Po zakończeniu wojny Jan Ekier podjął na nowo działalność artystyczną, rozwijając ją na kilku polach muzycznych: pianisty-wirtuoza, pedagoga, kompozytora, edytora literatury fortepianowej i badacza spuścizny Fryderyka Chopina.
Koncertował we wszystkich filharmoniach krajowych, odbył kilka wojaży artystycznych po państwach europejskich, Ameryce Południowej i Japonii.
Wykształcił dziesiątki pianistów: w latach 1946-47 uczył w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej w Lublinie, w latach 1947-48 w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Sopocie, pełniąc tam funkcję rektora. W 1953 został profesorem Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie, gdzie w latach 1964-72 i od 1974 do 2000 był kierownikiem I Katedry Fortepianu.
Był jurorem kolejnych dziesięciu Konkursów Chopinowskich - w 1949, 1955, 1960, 1965, 1970, 1975, 1980, 1985, 1990, 1995 roku.
Spuścizna kompozytorska Jana Ekiera obejmuje dzieła orkiestrowe (Suita góralska, Koncert fortepianowy), baletowe (Straszak, Tempo dnia), kameralne (Wariacje i fuga na kwartet smyczkowy), fortepianowe (Toccata, Kolorowe melodie, preludia, mazurki, kolędy i in.), wokalne (Pieśni walki podziemnej, Szturmówka i in.) oraz muzykę filmową.
Od 1959 roku Jan Ekier jest redaktorem naczelnym Wydania Narodowego Dzieł Fryderyka Chopina, którego edycję zakończono w tym roku. Liczy ona 36 tomów.(PAP)
agz/ abe/ mag/
