Jeden z najwybitniejszych amerykańskich kontrabasistów jazzowych, William Parker, wystąpi 5 sierpnia z solowym koncertem w Warszawie. Będzie to jedyny koncert artysty w Polsce.
Parker to nie tylko multiinstrumentalista, kontrabasista, poeta i pisarz; jest także jednym z najprężniej działających animatorów kultury i sceny awangardy jazzowej w Nowym Jorku; muzyczny spadkobierca Alberta Aylera i Ornette'a Colemana. W środę zaprezentuje się w koncercie solowym na scenie warszawskiego klubu Pardon, To Tu.
Urodzony w Nowym Jorku w 1952 r., w przeciwieństwie do wielu swoich kolegów po fachu, Parker nie kształcił się na muzyka "klasycznego"; w stronę muzyki jazzowej zawiodła go fascynacja grą takich kontrabasistów jak Jimmy Garrison czy Wilbur Ware. Jego styl gry opiera się na ekspresyjności i muzycznej dekonstrukcji tradycyjnych sposobów gry na kontrabasie.
Podczas swych koncertów Parker sięga także po instrumenty afrykańskie strunowe a także japoński flet shakuhachi.
Rozgłos zdobył dzięki grze u boku Cecila Taylora, jednego z najwybitniejszych pianistów awangardowych; wspólnie występowali na początku lat 70. w nowojorskiej Carnegie Hall. Z Taylorem pracował regularnie aż do lat 90. Basista występował także w kwartecie saksofonisty Davida S. Ware'a i zespołach Petera Broetzmanna.
Artysta działał na scenie muzyki eksperymentalnej, gdy ta przestała być obiektem zainteresowanie muzycznych krytyków i publiczności, zainteresowanej obserwowaniem "odrodzenia" hard-bopu, bardziej tradycyjnej odmiany muzyki jazzowej. Parker utrzymywał przy życiu muzyczne ideały Aylera, Coltrane'a i Colemana, organizując koncerty, performance i środowisko twórcze w nowojorskiej Lower East Side.
Współpracował z czołówką europejskiej sceny muzyki eksperymentalnej i improwizowanej, m.in. Peterem Kowaldem, Hanem Bennikiem, Louisem Sclavisem czy Derekiem Bailey'em a także z takimi jazzmanami jak Sunny Murray, Ed Blackwell i Don Cherry.
W 1979 r. zadebiutował jako lider, albumem "Through the Acceptance of the Mystery Place" - nagranym z udziałem Billy'ego Banga, Charlesa Brackeena oraz Jemeela Moondoca i wydana nakładem założonej przez Parkera wytwórni Centering. Wydał ponad 40 płyt, ostatnią - nagraną w duecie z saksofonistą Oliverem Lake'iem "To Roy" - w 2015 r.
Do jego najważniejszych albumów zaliczają się "Suite of Wind" (1986) - nagraną w trio z Paulem Murphym i Glennem Spearmanem - "Touchin' on Trane" (1991), nagrana z Charlesem Gaylem i Rashiedem Alim, czy "Sound Unity" (2000) kwartetu Parkera.
Artysta jest także autorem książek na temat historii i teorii muzyki jazzowej oraz tomików poetyckich. Wraz z żoną, tancerką Patricią Nicholson, Parker organizuje coroczny Vision Festival w Nowym Jorku, poświęcony muzyce awangardowej i free-jazzowi a także sztukom wizualnym, filmowi i tańcowi. (PAP)
pj/ pz/