Urodził się 25 stycznia 1886 r. w Niemirowie. Po ukończeniu siedmioklasowej wojskowej szkoły realnej w 1904 r. wstąpił do Wojskowej Akademii Technicznej w Mödling na wydział artylerii.
Przedrzymirski-Krukowicz w armii austriackiej
W 1906 r. uzyskał stopień podporucznika.
W 1908 r. został przydzielony do 32, a następnie 30 pułku artylerii lekkiej armii austriackiej. Do 1915 r. pełnił w nim kolejno funkcje: dowódcy baterii, adiutanta pułku, dowódcy dywizjonu i drugiego oficera sztabu.
W tym okresie awansowany do stopnia porucznika (1911) oraz kapitana (1915).
Następnie w latach 1915 -1916 był dowódcą kompanii w Wojskowej Akademii Artylerii w Traiskirchem pod Wiedniem, poczym wrócił na front do macierzystego pułku.
Przedrzymirski-Krukowicz i Wojsko Polskie
W listopadzie 1918 r. rozpoczął służbę w Wojsku Polskim. Do marca 1919 r. pełnił funkcje delegata wojskowego w specjalnej misji w Jugosławii i na Węgrzech.
Od kwietnia do maja 1919 r. był dowódcą dywizjonu 6 pułku artylerii polowej.
Później pełnił funkcję szefa sekcji artylerii I oddziału Sztabu Generalnego Naczelnego Dowództwa (V 1919 - IV 1920) oraz dowódcy 16 pułku artylerii polowej (V-X 1920).
Od lipca do sierpnia 1920 r. był jednocześnie dowódcą południowego odcinka obrony Grudziądza.
W 1919 r. uzyskał stopień majora.
Po zakończeniu wojny polsko-sowieckiej ukończył w Toruniu kurs informacyjny dla wyższych dowódców, poczym ponownie został dowódcą 16 pułku artylerii polowej. Funkcję tę sprawował do października 1922 r.
W 1921 r. uzyskał stopień podpułkownika, a rok później pułkownika.
Polsko-niemieckie boje pod Mławą
W październiku 1923 r. ukończył roczny skrócony kurs Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie.
W następnych latach pełnił funkcje: szefa sztabu DOK V Kraków (X 1923 - VII 1924), I oficera Sztabu Inspektoratu Armii nr IV (VII 1924 - IX 1926), szefa Samodzielnego Wydziału (IX 1926 - IV 1927), a następnie szefa Departamentu Artylerii Ministerstwa Spraw Wojskowych (IV 1927 - XII 1929).
Od grudnia 1929 r. do października 1931 r. był dowódcą piechoty dywizji 7 Dywizji Piechoty w Częstochowie.
Następnie do 1937 r. dowodził 30 Dywizją Piechoty w Kobryniu, poczym ponownie został szefem Departamentu Artylerii Ministerstwa Spraw Wojskowych. Funkcję tę pełnił do marca 1939 r.
W 1932 r. awansował do stopnia generała brygady.
Przedrzymirski-Krukowicz – wojna i emigracja
W czasie kampanii polskiej 1939 r. był dowódcą Armii „Modlin”(do 10 września), a następnie tzw. armii gen. Przedrzymirskiego, którą dowodził w bitwie pod Tomaszowem Lubelskim (21-26 IX). Wobec wyczerpania środków walki podjął decyzję kapitulacji pod Tereszpolem koło Biłgoraja.
Od października 1939 r. do kwietnia 1945 r. przetrzymywany był w niemieckiej niewoli w obozie VIIA Murnau.
Po wyzwoleniu przez armię amerykańską wyjechał do Paryża, a później do Nicei.
W 1945 r. uzyskał stopień generała dywizji.
W latach 1947-1949 przebywał w Anglii. Następnie wraz z rodziną wyjechał do Kanady. Początkowo mieszkał w Montrealu, a później w Toronto, gdzie założył przedsiębiorstwo importowo-eksportowe. Był założycielem funduszu pomocy dla inwalidów wojennych.
Zmarł 29 maja 1957 r. w Toronto. Pochowany został na miejscowym cmentarzu św. Krzyża.
Był odznaczony m.in.: Orderem Virtuti Militari kl. V, Orderem Polonia Restituta kl. IV i Złotym Krzyżem Zasługi. (PAP)
mjs
