Tradycja parad sportowców, którzy niosą flagi swoich państw, narodziła się w Atenach 1906 roku, ale dopiero dwa lata później w Londynie odbyła się pierwsza taka defilada podczas otwarcia igrzysk olimpijskich. Nie zawsze jednak wszystko przebiegało bezproblemowo.
W 1908 roku paradujący sportowcy mieli przejść obok loży królewskiej, gdzie na znak szacunku dla monarchy mieli pochylić w jego kierunku flagę narodową. Według legendy, Ralph Rose, który był amerykańskim chorążym, odmówił uczynienia tego gestu. Argumentując swój protest miał powiedzieć słynne zdanie: "Amerykańska flaga nie pochyla się przed żadnym ziemskim królem".
x x x
40 lat później, także w stolicy Wielkiej Brytanii, niewiele brakowało, by ekipa gospodarzy przemaszerowała przez stadion bez żadnej flagi. Gdy okazało się, że wśród przywiezionych ciężarówką chorągwi zabrakło "Union Jacka", w brytyjskim obozie pojawiła się panika.
"Komendant wysłał mnie do swojego samochodu. Powiedział, że gdzieś z tyłu auta powinienem ją znaleźć. Wsiedliśmy do dżipa i przedzieraliśmy się przez tysiące kibiców, trąbiąc i krzycząc na nich w stresie" - wspomina 83-letni dziś Roger Bannister, który jako pierwszy w historii przebiegł milę w czasie poniżej czterech minut.
W roku 1936 podczas parady w Berlinie reprezentanci Liechtensteinu i Haiti po raz pierwszy zorientowali się, że ich państwa mają identyczne flagi - dwa poziome pasy, z czego niebieski jest nad czerwonym. W efekcie niewielki europejski kraj postanowił dodać w lewym górnym rogu koronę, która widnieje na fladze do dziś.
"Udało nam się znaleźć samochód, ale... okazało się, że nie mamy do niego kluczyków. Nie namyślając się wziąłem cegłę i rozbiłem szybę. Wszystko zobaczył policjant, który chciał interweniować, ale na szczęście był wśród nas sierżant wyjaśniając mu całą sytuację" - relacjonował Bannister.
19-letni wówczas sportowiec dostarczył chorążemu flagę niemal równo z wymarszem ekipy na arenę. "Oto mój wkład w igrzyska w 1948 roku" - dodał z uśmiechem.
x x x
W roku 1936 podczas parady w Berlinie reprezentanci Liechtensteinu i Haiti po raz pierwszy zorientowali się, że ich państwa mają identyczne flagi - dwa poziome pasy, z czego niebieski jest nad czerwonym. W efekcie niewielki europejski kraj postanowił dodać w lewym górnym rogu koronę, która widnieje na fladze do dziś. Od tego czasu również Haitańczycy zmodyfikowali wygląd swoich barw narodowych, dodając na środku niewielką palmę otoczoną sztandarami.
x x x
Wojna domowa w Chinach w końcu lat 40. XX wieku podzieliła kraj na Chińską Republikę Ludową (CRC) i Republikę Chińską (RCH). Ta pierwsza odmówiła uczestnictwa w igrzyskach, protestując przeciwko dopuszczeniu do nich RCH. Oba państwa chciały przypisać sobie wyłączne prawo do występów pod nazwą "Chiny".
W 1956 roku w wyniku sabotażu ze strony CRC sportowcy z wrogiego kraju nieśli flagę komunistycznych Chin - żółte gwiazdy na czerwonym tle - zamiast tej, którą zamierzali, przedstawiającej białe słońce zamknięte w małym niebieskim kwadracie na czerwonym tle.
Cztery lata później komitet olimpijski nakazał sportowcom z RC wpisać na tablicy z nazwą kraju "Formosa" (obecnie Tajwan), ale reprezentanci nie dostosowali się do tego. W efekcie zaprezentowali się światu pod nazwą "Under Protest" ("protestujący"). Dopiero w 1980 roku RCH przygotowała odrębną, różniącą się znacznie flagę olimpijską, dzięki czemu sportowcy z CRC mogli przyjechać do Los Angeles na igrzyska w 1984 oficjalnie jako reprezentacja Chin. (PAP)
mm/ pp/
