Na najstarszych wileńskich nekropoliach, kilkuwiekowej Rossie i na Cmentarzu Bernardyńskim we wtorek po południu zapłonęło ponad 12 tys. zniczy, zebranych podczas akcji zorganizowanej przez Społeczny Komitet Opieki nad Starą Rossą.
Na wileńskim Cmentarzu Bernardyńskim – który tak jak cmentarz Rossa określany jest mianem wielkiej księgi historii Polski – zapłonęło w czwartek wieczorem kilkaset zniczy, które m.in. przekazała ambasada Polski w Wilnie.
Około 10 tys. zniczy zapalono w czwartek po południu, w uroczystość Wszystkich Świętych, na najstarszych nekropoliach Wilna - na Cmentarzu na Rossie i Cmentarzu Bernardyńskim, na których spoczywają wybitne osobistości, ale też zwykli mieszkańcy miasta.
Cmentarz Bernardyński na Zarzeczu (lit. Bernardinų kapinės) Pierwszy Cmentarz Bernardyński znajdował się przy świątyni OO Bernardynów, między kościołami świętych Franciszka i Bernarda, św. Anny oraz św. Michała. W związku z wytyczaniem ulicy Świętej Anny, na podstawie decyzji magistratu wileńskiego z 25 lutego 1810 r., na wniosek Katolickiej Kongregacji Niemieckiej św. Marcina przy kościele św. Anny, cmentarz przeniesiono na Zarzecze i ulokowano w malowniczym miejscu, na stromej skarpie nad rzeką Wilejką.
Powstałe w XVIII-XIX wieku wileńskie cmentarze – na Rossie, Bernardyński, Piotra i Pawła – są malowniczo położone na wzgórzach, porośnięte mchem i starodrzewem, bez regularnych ścieżek, często z pomnikami zapadającymi się pod ziemię, przy tym autentyczne i wszystkie bardzo polskie.
Powstałe w XVIII-XIX wieku wileńskie cmentarze – na Rossie, Bernardyński, Piotra i Pawła – są malowniczo położone na wzgórzach, porośnięte mchem i starodrzewem, bez regularnych ścieżek, często z pomnikami zapadającymi się pod ziemię, przy tym autentyczne i wszystkie bardzo polskie. Stare wileński cmentarze przypominają o historii tej ziemi – Wilna, Wileńszczyzny, Polski, Litwy, Wielkiego Księstwa Litewskiego.
Stare wileńskie cmentarze – na Rossie, Bernardyński, Piotra i Pawła - zostały założone w drugiej połowie XVIII w. i na początku XIX w. Dzisiaj, przemierzając je, czytając epitafia, można prześledzić dzieje Polski i Wileńszczyzny. Najstarszą wileńską nekropolią i jedną z wizytówek Wilna jest liczącą blisko 250 lat cmentarz na Rossie.
Biogramy 152 osób pochowanych w ciągu dwustu lat istnienia Cmentarza Bernardyńskiego w Wilnie zawiera wydana właśnie monografia tej nekropoli. Książkę pt. „Cmentarz Bernardyński w Wilnie 1810-2010" opublikowało litewskie wydawnictwo Versus Aureus w językach polskim i litewskim. Założony w 1810 r. na Zarzeczu, wpisany do rejestru dóbr kultury, Cmentarz Bernardyński jest w zasadzie cmentarzem zamkniętym: dopuszczone są tylko pochówki w grobach rodzinnych. Od kilku lat na cmentarzu, w kolumbarium są chowani ludzie zasłużeni dla Wilna.