Portugalia przyznała pierwsze obywatelstwa potomkom Żydów sefardyjskich wypędzonych z tego kraju na przełomie XV i XVI w. W październiku otrzymało je trzech cudzoziemców, którzy udowodnili, że wywodzą się w prostej lub bocznej linii od osób zmuszonych przed wiekami do emigracji.
Portugalczycy w dalszym ciągu nie rozliczyli się ze swojej kolonialnej przeszłości. Zarówno społeczeństwo, jak i naukowcy unikają tematów dotyczących udziału ich przodków w procederze niewolnictwa.
W całej Portugalii odbywały się w piątek uroczystości związane z rewolucją goździków, która przed 40 laty obaliła konserwatywny reżim salazarystów. Bohaterowie tamtych wydarzeń nie porozumieli się z politykami w sprawie wspólnego obchodzenia rocznicy.
Przemiany polityczne w Portugalii w XX w., w tym m.in. przebieg tzw. Rewolucji Goździków z 1974 r., która zapoczątkowała portugalska drogę do demokracji – prezentuje wystawa fotograficzna "(Nie)ciągłość. Portugalia w XX wieku: od upadku monarchii do Rewolucji Goździków", otwarta w piątek w warszawskim Domu Spotkań z Historią.
25 kwietnia 1974 roku po północy lizbońskie Radio Rinasenza nadało zakazaną przez cenzurę pieśń - umówiony sygnał wojskowych spiskowców do rozpoczęcia przewrotu . Miał tylko położyć kres wojnie w portugalskich koloniach, a obalił najstarszą europejską dyktaturę.
Fotografie dokumentujące zmiany polityczne zachodzące w Portugalii w XX w. - od obalenia monarchii przez powołanie republiki, dyktaturę Salazara po Rewolucję Goździków otwierającą drogę do demokracji - można będzie zobaczyć na wystawie w Domu Spotkań z Historią.
Dom Spotkań z Historią oraz Instytut Camőesa w Warszawie zapraszają na wernisaż wystawy fotograficznej "(Nie)ciągłość. Portugalia w XX wieku: od upadku monarchii do Rewolucji Goździków" - 25 kwietnia 2014 (piątek), godz. 18.30, DSH ul. Karowa 20.