Prawie 200 czarno-białych fotografii, ilustrujących działalność artystyczną Tadeusza Kantora, można obejrzeć na nowo otwartej wystawie „Komedianci” w krakowskiej Cricotece. Autorem zdjęć jest włoski fotografik, specjalizujący się w tematyce teatralnej, Maurizio Buscarino.
4. edycja Festiwalu Teatralnego „Buda Jarmarczna”, którego elementem wiążącym jest twórczość Tadeusza Kantora, rozpocznie się w piątek w Rzeszowie. Wystąpią w nim artyści z Krakowa, woj. podlaskiego i Rzeszowa. Impreza potrwa do niedzieli.
We Włoszech ukazał się pierwszy tom tekstów współtwórcy teatru Cricot 2 Tadeusza Kantora. Prezentacja książki odbyła się w poniedziałek w Instytucie Polskim w Rzymie z udziałem wybitnej włoskiej reżyserki teatralnej Emmy Dante.
To miejsce sprzyja kontemplacji sztuki. Wystawa oddziaływuje wielozmysłowo na odbiorcę. Zakomponowane w pomieszczeniach wypowiedzi Kantora są niezwykle intrygujące, wprowadzają, a właściwie wciągają odbiorcę natychmiast w świat sztuki artysty - mówi Małgorzata Paluch-Cybulska, kurator wystawy stałej Tadeusza Kantora w Wielopolu Skrzyńskim.
Centralną część ekspozycji „Zapraszanie. Sarkis–Kantor” zajmuje platforma drewniana, na której umieszczono 36 drewnianych krzyży ze spektakli Tadeusza Kantora. Wystawę Sarkisa Zabunyana można oglądać w krakowskiej Cricotece od piątku do 11 sierpnia.
Pracę z Tadeuszem Kantorem zaczęliśmy od walizki z makaronem; mieliśmy jeść go w ramach happeningu „Linia podziału”. To była nasza „czynność happeningowa pozbawiona partycyzmu życiowego” – mówią PAP Lesław i Wacław Janiccy – wieloletni aktorzy teatru Tadeusza Kantora Cricot 2.
Bracia bliźniacy Lesław i Wacław Janiccy w sobotę po raz 28. wystąpili jako „żywe pomniki” na ul. Kanoniczej w Krakowie. Dawni aktorzy teatru Cricot 2 przez około 15 minut stali w bezruchu wcieleni w Dwóch Chasydów z deską ostatniego ratunku.
8 grudnia 1990 r. w Krakowie zmarł Tadeusz Kantor – jeden z najważniejszych twórców i reformatorów XX-wiecznego teatru, malarz, scenograf, aktor, wykładowca krakowskiej ASP; autor manifestów artystycznych, współzałożyciel Grupy Krakowskiej i założyciel Teatru Cricot 2. Jego najgłośniejsze spektakle to „Umarła klasa”, „Wielopole, Wielopole”, „Niech sczezną artyści”, „Nigdy tu już nie powrócę”.