2 października 1944 r. po 63 dniach walk przedstawiciele Komendy Głównej AK podpisali w Ożarowie akt kapitulacji. W czasie Powstania ginie ok. 18 tys. powstańców i co najmniej 150 tys. cywilów. Pół miliona mieszkańców opuszcza zburzoną w 80 proc. stolicę.
Następuje dwugodzinne zawieszenie ognia. Warszawę opuszcza 6 tys. osób: starszych, kobiet, dzieci. Niemcy nacierają na Śródmieście, bomby i pociski burzą wiele kamienic, m.in. przy Brackiej, Kruczej i Wspólnej. Ginie por. Czesław Zadrożny, założyciel Organizacji Małego Sabotażu "Wawer".
Zburzenie Warszawy przez Niemców w 1944 r. nie miało żadnego sensu militarnego, a wręcz utrudniało im obronę. Zniszczenie ponad 80 proc. zabudowy stolicy miało podłoże ideologiczne i emocjonalne – mówi PAP historyk z Oddziałowego Biura Badań Historycznych IPN w Warszawie, dr Konrad Rokicki.
Album fotografii zburzonej w 1944 r. Warszawy oraz relacje osób, które przeżyły okupację niemiecką, trafią do ekspertów 41. sesji Komitetu Światowego Dziedzictwa UNESCO w Krakowie. Tematyka publikacji ma związek z planowaną dyskusją o odbudowie Aleppo w Syrii.