Maria Wanda Dubieńska była jedyną kobietą w reprezentacji Polski, która startowała w igrzyskach olimpijskich w Paryżu w 1924 roku, prezentując się w indywidualnym turnieju florecistek.
Dubieńska - córka byłego premiera RP Juliana Nowaka, lekarza weterynarii, profesora i rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego - wystąpiła w turnieju florecistek i nie odniosła większych sukcesów. Znana była przede wszystkim jako tenisistka.
Zanim wystartowała nad Sekwaną, w zimie 1924 roku wywalczyła tytuł mistrzyni Polski w biegu narciarskim.
W rywalizacji florecistek, która odbywała się na Welodromie Zimowym, położonym niedaleko od wieży Eiffla, uplasowała się na ostatnim, szóstym miejscu w III grupie eliminacyjnej, opadając z turnieju, który wygrała Dunka Ellen Osiier.
Pierwsza polska olimpijka uwielbiała jazdę konną, startując w barwach AZS Kraków. Oprócz narciarstwa, wywalczyła tytuły mistrzyni kraju, także w tenisie i szermierce.
Na najwyższym stopniu we florecie stanęła w 1929 roku. Rok wcześniej była druga.
Później połknęła bakcyla tenisowego i zaczęła kolekcjonować tytuły mistrzowskie w tej dyscyplinie sportu. Zgromadziła ich pięć w grze mieszanej (1927), jeden w pojedynczej (1928) i trzy w podwójnej (1930-31 i 1933). Uzupełnieniem sukcesów na krajowych kortach było 10-krotne zdobycie wicemistrzostwa w singlu, deblu i mikście.
Ukończyła muzykologię w Konserwatorium Muzycznym w Krakowie i Wyższą Szkole Weterynaryjną w Wiedniu. Zmarła w 1968 roku w wieku 73 lat.(PAP)
jej/ pp/