Imię rotmistrza Witolda Pileckiego nadano w sobotę rondu na skrzyżowaniu alei Solidarności i alei Sikorskiego w Lublinie. Pod tablicą z nazwiskiem patrona złożono kwiaty.
Na uroczystość nadania imienia rondu przybyli przedstawiciele władz wojewódzkich i miejskich, organizacji społecznych, kombatanci. Zebrani odśpiewali hymn narodowy. Przypomniano sylwetkę bohatera.
Wojewoda lubelski Przemysław Czarnek podkreślił, że rotmistrz Witold Pilecki był krystaliczną postacią. „To dla mnie ogromna radość, że rondo, przez które przejeżdżam bardzo często, bo niedaleko stąd mieszkam, będzie nosiło jego imię. Rotmistrz Pilecki był bohaterem najwyższej próby, gorącym patriotą polskim, żołnierzem niezłomnym, wokół którego nie ma żadnych kontrowersji” – powiedział Czarnek.
Wiceprezydent Lublina Krzysztof Komorski przypomniał, że niemal wszyscy radni miejscy opowiedzieli się za nadaniem nowemu rondu imienia rotmistrza Pileckiego. „W historii lubelskiej rady miasta było to jedno z niewielu głosowań, gdzie praktycznie wszyscy radni podnieśli rękę za” – powiedział.
„Rotmistrz Pilecki był sądzony i skazany, uznany za osobę niegodną przez ówczesne władze. My zadajemy temu kłam. Osoba Pileckiego zasługuje na godne upamiętnienie. (...) Rondo jego imienia to jedna z największych inwestycji infrastrukturalnych Lublina” – dodał Komorski.
Rondo Pileckiego to element dwupoziomowego skrzyżowania na bardzo ruchliwej trasie przecinającej Lublin. Powstał tam wiadukt wyprowadzający ruch w kierunku Warszawy, a pod nim czterowlotowe rondo z sygnalizacją świetlną. Inwestycja oddana została do użytku latem tego roku, kosztowała prawie 66 mln zł.
Witold Pilecki urodził się 13 maja 1901 r. w Ołońcu w Rosji. Wychowywał się w Wilnie. Pod koniec I wojny światowej wstąpił do oddziałów samoobrony, które na przełomie 1918/19 r. przejęły władzę w mieście i broniły go przed bolszewikami. W 1920 r., podczas wojny polsko-bolszewickiej, bronił Warszawy.
W sierpniu 1939 r. Pilecki otrzymał powołanie do wojska. Na początku września już, jako podporucznik rezerwy, walczył z Niemcami pod Piotrkowem Trybunalskim. Gdy dywizja, w której służył, została rozbita przedostał się do Warszawy, by podjąć działalność konspiracyjną.
W okupowanej stolicy współtworzył Tajną Armię Polską (TAP). Jako jej żołnierz powziął plan zdobycia materiałów wywiadowczych z tworzonych przez hitlerowców obozów koncentracyjnych. W 1940 r. specjalnie wszedł w niemiecką łapankę i został wywieziony do Auschwitz. W obozie organizował działalność konspiracyjną, zbierał i przekazywał na zewnątrz materiały wywiadowcze. Uciekł z obozu w 1943 r.
Brał udział w powstaniu warszawskim, był dowódcą jednego z oddziałów zgrupowania Chrobry II, w tzw. Reducie Witolda. W latach 1944-45 przebywał w niewoli niemieckiej w oflagu VII A w Murnau. Po wyzwoleniu obozu dołączył do II Korpusu Polskiego we Włoszech. W październiku 1945 r., na osobisty rozkaz gen. Andersa, wrócił do Polski, by prowadzić działalność wywiadowczą na rzecz II Korpusu.
W 1947 r. Pilecki został aresztowany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa. W śledztwie był torturowany. 5 marca 1948 r. rotmistrz został skazany na karę śmierci. Wyrok wykonano 25 maja w więzieniu mokotowskim przy ul. Rakowieckiej.
W 1990 r. wyrok został anulowany. Witold Pilecki został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1995) i Orderem Orła Białego (2006). (PAP)
autor: Zbigniew Kopeć
kop/ amac/
