Bez oblatów Kościół w Polsce i na całym świecie byłby niesłychanie ubogi – podkreślił abp Stanisław Gądecki w homilii wygłoszonej podczas mszy św. w archikatedrze poznańskiej z okazji 100-lecia obecności Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej na ziemiach polskich.
Przewodniczący KEP wyraził też wdzięczność w imieniu Konferencji Episkopatu Polski za ich obecność, modlitwę i prace duszpasterskie w polskich diecezjach, a w szczególności w archidiecezji poznańskiej.
Na stronie internetowej KEP, poinformowano, że uroczysta msza św. odbyła się w sobotę w katedrze poznańskiej. Uczestniczyli w niej m.in. bp Jan Kopiec i bp Szymon Stułkowski, oraz prowincjał o. Paweł Zając OMI. W pobliżu domu prowincjalnego na ul. Ostatniej abp Gądecki poświęcił nowy Dom Misyjny.
"Stulecie obecności oblatów w Polsce to powód do radości dla wszystkich oblatów, a także dla tych, którzy żyją w promieniach charyzmatu oblackiego i tych, którzy korzystają z owoców duszpasterskich trudów oblackich" – mówił w homilii abp Gądecki.
"Dzisiejsi i przyszli oblaci mają głosić zdrową naukę z całą łagodnością i cierpliwością, pouczać o błędzie, nie przemilczać prawdy, ale także podtrzymywać na duchu" – podkreślił metropolita poznański.
"Głoszenie całkowitej prawdy o Bogu – bez upiększeń i złagodzeń – jest zadaniem trudnym, o czym przekonali się na własnej skórze nie tylko prorocy Starego Testamentu, ale także prorocy i święci czasów nowożytnych. I nie tylko święci, ale również zwykli wierni, duchowni i świeccy" – mówił przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski. Zauważył, że o ile każde pokolenie stara się na swój sposób obniżać poprzeczkę wymagań stawianych głosicielom słowa Bożego, to jednak święci każdego pokolenia konsekwentnie ją podnoszą.
"Wasze imię – drodzy Misjonarze Oblaci Maryi Niepokalanej prowincji polskiej – święty Eugeniusz nazwał +paszportem do Nieba+. Niech ono będzie dla was stałym zobowiązaniem do gorliwej misji głoszenia Dobrej Nowiny" – podkreślił abp Gądecki.
Misjonarze oblaci Maryi Niepokalanej zjawili się w Polsce w drugiej połowie 1919 r. na Śląsku. Przybyli najpierw do Piekar, gdzie głosili kazania pątnicze, słuchali spowiedzi i pomagali okolicznym duszpasterzom, głosząc misje i rekolekcje.
Za początek ich obecności w Polsce uznaje się rok 1920, gdy w Krotoszynie powstał pierwszy dom zakonny zgromadzenia poddany pod bezpośrednią jurysdykcję administracji generalnej. Przy tej placówce powstało Małe Seminarium Duchowne Ojców Oblatów.
Po otwarciu Niższego Seminarium Duchownego w Markowicach oraz nowego junioratu w Lublińcu w roku 1922, Rada Generalna zdecydowała o utworzeniu w Polsce Wikariatu Prowincjalnego. W 1925 roku oblaci posiadali już nie tylko własny juniorat i nowicjat, ale też Wyższe Seminarium Duchowne w Krobi. Wobec tak dynamicznego rozwoju Administracja Generalna postanowiła nadać polskiemu wikariatowi status regularnej prowincji. Od tego momentu prowincja polska stała się dwunastą w zgromadzeniu i szóstą w Europie.
Obecnie polska prowincja liczy 461 oblatów. Na terenie Polski oblaci pracują w 21 domach. Jedni ojcowie posługują jako wykładowcy i pracownicy naukowi wyższych uczelni. Inni pełnią posługę kapelanów szpitalnych, więziennych, wojskowych i domów sióstr zakonnych.
Do polskiej prowincji należą dzisiaj także: delegatura Francji i Beneluksu (obejmująca Francję, Belgię i Luksemburg oraz Frankfurt nad Menem), delegatura na Madagaskarze (obejmująca także La Réunione), delegatura na Ukrainie (obejmująca także dwie placówki w Rosji oraz na Krymie), misja na Białorusi, misja w Turkmenistanie, pojedynczy członkowie prowincji pracują we Włoszech, Czechach i Kanadzie. W delegaturach i misjach polskiej prowincji żyje 129 ojców, 9 braci, 39 kleryków i 10 nowicjuszy. (PAP)
Autor: Stanisław Karnacewicz
skz/ pat/
