Bliscy i współpracownicy, a także m.in. przedstawiciele IPN złożyli w środę kwiaty na grobie Andrzeja Rozpłochowskiego - zmarłego w grudniu ub.r. legendarnego działacza Solidarności, przywódcy strajku w Hucie Katowice w 1980 r. i sygnatariusza Porozumienia Katowickiego.
W środę mija 72. rocznica jego urodzin.
Przy grobie Andrzeja Rozpłochowskiego na cmentarzu przy ul. Francuskiej w Katowicach pojawiła się przed południem żona Barbara, delegacja Oddziału IPN w Katowicach na czele z dyrektorem dr. Andrzejem Sznajderem, dyrektor Śląskiego Centrum Wolności i Solidarności Robert Ciupa oraz dr Katarzyna Wilczok z Uniwersytetu Śląskiego oraz przedstawiciele Porozumienia Katowickiego 1980.
Andrzej Rozpłochowski urodził się 7 września 1950 r. w Gdańsku-Oliwie. Pracę w Hucie Katowice w Dąbrowie Górniczej rozpoczął w 1977 r. Był przewodniczącym komitetu strajkowego w hucie w sierpniu 1980. 11 września 1980 r. składał swój podpis pod Porozumieniem Katowickim. Był członkiem regionalnych i krajowych władz "S".
Robotnicy strajkujący w Hucie Katowice upomnieli się o prawo do zakładania wolnych związków w każdym zakładzie pracy w całej Polsce, a później jako pierwsi złożyli w sądzie wniosek o zarejestrowanie swojej struktury związkowej.
Porozumienie, którego najważniejsze zapisy parafowano 11 września 1980 r. w Hucie Katowice, przypieczętowało wcześniejsze porozumienia z Gdańska, Szczecina i Jastrzębia-Zdroju. Jednym z najważniejszych uzgodnień była gwarancja, że Porozumienie Gdańskie, dające możliwość tworzenia wolnych związków zawodowych, ma moc obowiązującą na terenie całej Polski. Stworzyło to formalno-prawne warunki do tego, by mógł powstać ogólnopolski ruch związkowy – Solidarność.
„Mój prawdziwy życiorys, tzn. coś, co już mogę zapisać, zaczął się 29 sierpnia 1980 r., z chwilą wybuchu strajku w hucie +Katowice+. Z tą chwilą moje życie zupełnie się zmieniło. Losy +Solidarności+ są nierozerwalne z moimi dalszymi” – pisał w ankiecie socjologicznej, którą wypełniali związkowcy na I Krajowym Zjeździe Delegatów NSZZ „Solidarność” we wrześniu 1981 r.
Po wprowadzeniu stanu wojennego, 13 grudnia 1981 r., Rozpłochowski został internowany w ośrodku odosobnienia w Katowicach, a następnie w Zabrzu-Zaborzu, Grodkowie i Uhercach. 23 grudnia 1982 r. został przewieziony do Warszawy i oskarżony o "próbę obalenia siłą ustroju PRL". Był przetrzymywany bez wyroku w Areszcie Śledczym Warszawa-Mokotów. Zwolniony po amnestii w lipcu 1984 r. Od 1988 roku przebywał na emigracji w USA; wrócił do Polski w sierpniu 2010 r. Był autorem wspomnień pt. "Postawią Ci szubienicę…".
Za swą działalność był wielokrotnie odznaczany, m.in. Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia oraz Krzyżem Wolności i Solidarności.(PAP)
autor: Krzysztof Konopka
kon/ dki/
