Wystawa „Milano… Obraz i rysunki Tadeusza Kantora z kolekcji Franco Laery”

Ekspozycja, oprócz cennego obrazu, obejmuje wybór 10 rysunków z kolekcji Franco Laery, które od niedawna weszły w skład depozytu kolekcjonera w Cricotece; należą one do tego samego okresu, z którego pochodzi obraz, i ilustrują pracę Kantora nad późnymi dziełami teatralnymi oraz malarskimi: spektaklem „Nigdy tu już nie powrócę” (1988) czy cyklem obrazów „Dalej już nic” (1987–1988). W ten sposób całość staje się spójną, wielotorową opowieścią o ostatnich ideach, na bazie których artysta konstruował swoje dzieło.

Wystawa pozostanie otwarta od 8.12.2022 do 31.05.2023, od poniedziałku do środy w godzinach 11:00–18:00 w Galerii-Pracowni Tadeusza Kantora przy ul. Siennej 7/5.

Zażyłość Franco Laery i Tadeusza Kantora zaczęła się w 1976 roku. Najpierw za sprawą utworzonego przez Laerę Centrum Poszukiwań Teatralnych CRT Artificio w Mediolanie, a potem dzięki Change Performing Arts CPA – instytucji związanej ze współczesną sztuką wizualną, którą Franco Laera kieruje do dziś. Owocem tej kooperacji były ostatnie spektakle Tadeusza Kantora z lat 80. CRT Artificio Milano współprodukowało spektakle Teatru Cricot 2: „Niech sczezną artyści” (1985), „Nigdy tu już nie powrócę” (1988), „Dziś są moje urodziny” (1991) oraz spektakl zrealizowany poza Teatrem Cricot 2: „Maszyna miłości i śmierci” (1987). Instytucja była także producentem zapisów spektakli Teatru Cricot 2 oraz filmów dokumentalnych, zaś większość z nich została zrealizowana przez Franco Laerę, który współpracując z Tadeuszem Kantorem, wspierał także artystę w projektach wystawienniczych. Reżyser wysoko cenił relację z Włochem, miał zaufanie do jego doświadczenia i wiedzy. To stworzyło przestrzeń do powstania w Mediolanie spektaklu „Maszyna miłości i śmierci” poza strukturami Teatru Cricot 2 - inscenizacja została w całości wyprodukowana przez CRT.

Zgromadzone w Mediolanie dzieła sztuki kolekcjoner otrzymywał w prezencie (często z dedykacją). Pierwszy rysunek Laera otrzymał od Kantora w 1977 roku w podziękowaniu za wsparcie przy organizacji występów „Umarłej klasy” w Mediolanie. Praca stała się zaczątkiem osobistej kolekcji: w ciągu kolejnych 13 lat Kantor w duchu przyjaźni i wdzięczności przekazywał Laerze jeden ze swoich rysunków za każdym razem, gdy Włoch odwiedzał Kraków, a także na zakończenie niemal każdego międzynarodowego tournée Teatru Cricot 2. Powstała w ten sposób kolekcja rysunków stanowi rozłożony w czasie dar artysty dla Franco Laery. Podobna jest historia obrazu prezentowanego na wystawie. W trakcie prac nad spektaklem „Nigdy tu już nie powrócę” w Mediolanie (marzec-maj 1988) Kantor przebywał w rezydencji „Verdi”. Franco zorganizował mu prywatną pracownię malarską, w której następnie powstał cykl obrazów „Cholernie spadam!”. Na koniec pobytu Kantor podarował Laerze w dowód wdzięczności niezwykły wizerunek postaci ze spektaklu, który dzięki dofinansowaniu z programu rządowego „Narodowa kolekcja sztuki współczesnej” ze środków finansowych Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury Cricoteka ma przyjemność zaprezentować szerszemu gronu odbiorców.

Wystawa Zamalowanie Romana Siwulaka stanowi szczególną prezentację medium malarskiego i gry z nim. Twórczość Siwulaka to malarstwo, które samo siebie rozsadza. Dlatego jego ramy pękają, jakby nie mogły udźwignąć historii wszystkiego, co było przed nimi. Z tego pęknięcia wydostają się inne formy, kształty i obiekty, które zaczynają porastać obrazy. W tym procesie powstają obrazo-obiekty czy też obrazo-instalacje. Wciąż klasycznie przytwierdzone do ściany wchodzą też w dialog z samym modelem klasycznej wystawy malarstwa. Ta pozorna tautologia jest opowieścią o swoistej „mutacji” wystawy czy też nawiedzenia jej i infekowania przez uobecnione duchy i demony przeszłości. Nękają one też samego artystę, czasem tak bardzo, że zastyga w „zamalowaniu się” przed sztalugą cały pokryty farbami – jak w jednej z prac prezentowanej na wystawie, a będącej swoistym alter ego artysty.

Zamalowanie Romana Siwulaka jest kolejną odsłoną prezentacji twórczości artystów wizualnych z kręgu teatru Cricot 2 organizowaną przez Cricotekę w rocznicę śmierci Tadeusza Kantora.
Wystawa pozostanie otwarta od 8 grudnia 2022 r. do 12 lutego 2023 r., od czwartku do niedzieli w godzinach 11:00 - 18:00 w budynku Cricoteki przy ul. Nadwiślańskiej 2-4.

Po więcej informacji zapraszamy na: www.cricoteka.pl
Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora CRICOTEKA
ul. Nadwiślańska 2-4
30-527 Kraków
tel. (12) 442 77 70
www.cricoteka.pl