„Pod czerwoną okupacją”

Na pytanie przeprowadzającej rozmowę Anny Zechneter  - „Dlaczego w Pańskim życiu takie znacznie miał Katyń?” - Adam Macedoński odpowiada: „Bo ta zbrodnia ma dla Polaków ciężar większy nawet niż Jałta – jest symbolem wszystkich zbrodni komunistycznych (…) to jest szatańska zbrodnia na zimno zaplanowana i popełniona na ludziach najwartościowszych dla życia społeczności”. Dodaje też, że zbrodnia katyńska upodliła Zachód, bo stał się wspólnikiem komunistów w kłamstwie.

W 1978 roku roku Macedoński był założycielem - wraz z Andrzejem Kostrzewskim i Stanisławem Torem - Instytutu Katyńskiego. Jego celem było propagowanie wiedzy o zbrodni katyńskiej oraz zbieranie i ochrona wszelkich dokumentów z nią związanych, m.in. listów ofiar, relacji ich najbliższych. Działalności Instytutu Katyńskiego poświęcona jest znaczna część  książki „Pod czerwoną okupacją”.

W 1978 roku roku Macedoński był założycielem - wraz z Andrzejem Kostrzewskim i Stanisławem Torem - Instytutu Katyńskiego. Jego celem było propagowanie wiedzy o zbrodni katyńskiej oraz zbieranie i ochrona wszelkich dokumentów z nią związanych, m.in. listów ofiar, relacji ich najbliższych. Działalności Instytutu Katyńskiego poświęcona jest znaczna część  książki „Pod czerwoną okupacją”.

„Ustaliliśmy – wtedy było nas tylko trzech: Andrzej, Staszek i ja – ze z naszej grupki tylko ja się ujawnię. Nie mieliśmy wątpliwości, że prędzej czy późnej wpadniemy, ale mogliśmy to opóźnić. Wiadomo było, że najpierw zaczną chodzić za mną i zarobimy trochę czasu (…) Miałem pełnić rolę kontaktu dla ludzi, którzy po ujawnieniu się Instytutu z moim adresem będą przynosić dokumentacje i relacje dotyczące Katynia” - opowiada Macedoński.

Instytut wydawał „Biuletyn Katyński” oraz opublikował przetłumaczony przez Andrzeja Kostrzewskiego raport brytyjskiego dyplomaty Owena O'Malleya wskazujący na to, że zbrodnie popełnili Sowieci. Instytut kolportował też wizerunek Matki Boskiej Katyńskiej – litografię autorstwa Danuty Staszewskiej.

Z powodu działalności w Instytucie Katyńskim Macedoński był nękany przez bezpiekę. Od oficera SB usłyszał: „Panie Adamie, pan się nie boi, że przez przypadek wypadnie pan z ósmego piętra?”.

W rozmowie z Anną Zechenter Macedoński opowiada także o historycznych wydarzeniach, w których brał udział: brutalnie spacyfikowanej krakowskiej manifestacji 3 maja 1946 r., w rocznicę uchwalenia konstytucji oraz obronie krzyża w Nowej Hucie w 1960 roku.

Adam Macedoński, urodził się w 1931 r. we Lwowie. Był wybitną postacią opozycji w PRL. We wstępie do książki „Pod czerwoną okupacją” prof. Ryszard Terlecki nazywa Macedońskiego „zagończykiem konspiracji”. Pisze: „Jego aktywności starczyłoby  na wiele zasłużonych życiorysów i na wiele najwyższych odznaczeń i orderów”.

W pierwszych latach po wojnie Macedoński należał do konspiracyjnego Narodowego Ruchu Oporu, zakładał w krakowskim liceum im. Witkowskiego jego komórki. W 1956 roku należał  do Studenckiego Komitetu Rewolucyjnego, brał udział w organizowaniu akcji oddawania krwi dla Węgrów walczących z sowiecka interwencją. W 1969 roku współtworzył Studio Folksongu, m.in. ratującego od zapomnienia  lwowskie piosenki. W przerwach między wykonywanymi przez siebie piosenkami czytał „Powszechną Deklarację Praw Człowieka”. W 1979 roku był współzałożycielem Chrześcijańskiej Wspólnoty Ludzi Pracy, która organizowała patriotyczno-religijne manifestacje przy krzyżu w Nowej Hucie. W grudniu 1981 roku Macedoński został internowany. W 1985 roku uczestniczył w  głodówce, w proteście przeciw represjom wobec czołowych działaczy „Solidarności”. Był nękany przez ubeków, a następnie esbeków. Jak wyznaje w książce „Pod czerwoną okupacją”, pomagała mu wytrwać głęboka wiara. „Codziennie się modliłem,  to mnie ocaliło”.

Książka „Pod czerwoną okupacją. Adam Macedoński w rozmowie z Anną Zechenter” ukazała się nakładem Wydawnictwa AA. 

tst