Niemieccy artyści Horst Hoheisel i Andreas Knitz zdemontowali część wyposażenia pływalni jaką w byłej poznańskiej synagodze założyli naziści. Projekt jest częścią wystawy „Oko pamięci”, która zostanie pokazana we wrześniu w Centrum Kultury Zamek w Poznaniu.
Kawałki ścian basenu, kafelki, drabinki, podesty i balustrady zostaną po demontażu przeniesione do dawnego gabinetu Adolfa Hitlera. Gabinet ten mieścił się w czasach II wojny światowej w budynku poznańskiego zamku cesarskiego, który jest dziś siedzibą Centrum Kultury Zamek. „Oko pamięci” będzie można zobaczyć w CK Zamek od 13 września do 12 października.
W ramach wystawy przed Zamkiem postawiony zostanie pomnik „Szarych Autobusów”, które w hitlerowskich Niemczech przewoziły ofiary do komór gazowych. Częścią „Oka pamięci” jest również wystawa rysunków Horsta Hoheisela.
Jak powiedział PAP rzecznik CK Zamek Grzegorz Bibro, Horst Hoheisel i Andreas Knitz od ponad 20 lat tworzą prace związane z pamięcią i dokumentują najbardziej mroczną część niemieckiej historii, czyli zbrodnie narodowych socjalistów. „Poszukują również nowych możliwości tworzenia pomników. Nie jako postaci na cokołach z brązu czy marmuru, lecz nowych form upamiętniania. Stworzone przez nich pomniki znane są na całym świecie jako kontr-pomniki” – dodał Bibro.
Jedną z takich instalacji jest pomnik „Szarych Autobusów”, który po raz pierwszy pojawił się w 2007 r. w Ravensburgu i był pokazywany m.in. w Berlinie, Stuttgarcie czy Monachium.
Horst Hoheisel urodził się w 1944 r. w Poznaniu. Był słuchaczem Akademii Sztuk Pięknych w Monachium, jest również doktorem nauk przyrodniczych. Jego artystyczna twórczość skupia się na upamiętnieniu ofiar nazizmu poprzez tworzenie nowego typu pomników. Jego prace można znaleźć w m.in. jerozolimskim Yad Vashem, nowojorskich Museum of Modern Art i The Jewish Museum.
Andreas Knitz jest architektem i niezależnym artystą. Większość projektów realizuje we współpracy z Horstem Hoheiselem w ramach "Team Hoheisel & Knitz".
Poznańska synagoga podczas II wojny światowej została zamieniona przez Niemców w pływalnię. Basen w tym budynku został zamknięty dopiero przed kilkoma laty.
Zamek był poznańską rezydencja niemieckiego cesarza Wilhelma II. Zbudowany został według projektu Franza Schwechtena w latach 1905-1910. Wzniesiono go na wzór średniowiecznych warowni. Po zakończeniu I wojny światowej stał się własnością państwa polskiego i był jedną z oficjalnych rezydencji polskich prezydentów oraz główną siedzibą Uniwersytetu Poznańskiego. W trakcie II wojny światowej podjęto decyzję o przebudowie dawnych apartamentów cesarskich na potrzeby Adolfa Hitlera. Po wojnie pojawiły się propozycje zburzenia lub przebudowania obiektu. Przez pierwsze powojenne lata zamek nadal służył Uniwersytetowi, później stał się siedzibą władz miasta. Od 1962 roku służy kulturze. (PAP)
pil/ mlu/
