Zwycięskie statuetki w plebiscycie na Wydarzenie Historyczne Roku 2011 wręczono podczas gali, która odbyła się w piątek w Wołominie pod Warszawą. "Największym zwycięzcą tego plebiscytu jest Władysław Raginis" – uznał współorganizator konkursu Wojciech Duch.
„Ten konkurs jest po to, aby pokazać mało znane inicjatywy historyczne przed kamerami. To święto ludzi i wydarzeń, o których opowiadają wyróżnione projekty oraz tych, którzy kochają historię Polski” – powiedział podczas gali dyrektor Muzeum Historii Polski Robert Kostro.
W plebiscycie wzięło udział ok. 60 wydarzeń. Wśród zgłaszających były m.in. urzędy, stowarzyszenia, muzea, portale historyczne i parafie.
„Ten konkurs jest po to, aby pokazać mało znane inicjatywy historyczne przed kamerami. To święto ludzi i wydarzeń, o których opowiadają wyróżnione projekty oraz tych, którzy kochają historię Polski” – powiedział podczas gali dyrektor Muzeum Historii Polski Robert Kostro.
Do finału jury zakwalifikowało 10 przedsięwzięć, na które głosowali internauci. Mogli oni wybierać spośród wydarzeń o rozmaitym charakterze, m.in. ekspozycji, rekonstrukcji historycznych, filmów, portali internetowych. „Przy okazji tego plebiscytu zdałem sobie sprawę, jak wiele fascynujących projektów historycznych jest realizowanych corocznie w Polsce” – mówił podczas gali burmistrz Wołomina Ryszard Madziara.
W głosowaniu, w którym wzięło udział blisko pięć tysięcy internautów z różnych państw, Wydarzeniem Historycznym Roku 2011 wybrano „Uroczysty pochówek kpt. Władysława Raginisa i por. Stanisława Brykalskiego, oficerów Wojska Polskiego dowódców obrony odcinka +Wizna+ w 1939 roku”.
10 września 2011 r., w 72 rocznicę śmierci kapitana Raginisa odbyła się uroczystość pogrzebowa pochowania szczątków żołnierzy w mogile przygotowanej w ruinach schronu na Górze Strękowej, według ceremoniału wojskowego.
Jak powiedział PAP Dariusz Szymanowski, prezes Stowarzyszenia „Wizna 1939”, które zorganizowało ekshumację i pochówek polskich dowódców, prawdziwą historię kpt. Raginisa poznał w 2010 r. i uznał, że należy zapewnić żołnierzom godne miejsce spoczynku.
Zdaniem Szymanowskiego losy kpt. Raginisa i por. Brykalskiego były wyjątkowo dramatyczne. „Widząc militarną przewagę wroga, chcąc podnieść ducha walki, złożyli przysięgę wobec swoich podkomendnych, że żywi tej pozycji nie opuszczą (...). Spełniły się ich słowa - por. Brykalski zginął od odłamka pocisku artyleryjskiego 9 września, kpt. Raginis wysadził się granatem dzień później”.
Po popełnieniu samobójstwa kpt. Raginis został pochowany przy schronie na Strękowej Górze. Po zajęciu tych terenów przez Armię Czerwoną - Sowieci przenieśli jego mogiłę do rowu w pobliżu szosy.
„Największym zwycięzcą tego plebiscytu jest Władysław Raginis – to zwycięstwo przybliża jego historię, zainteresuje młodych ludzi tą postacią i przywróci powszechnej świadomości tego bohaterskiego kapitana” – powiedział Wojciech Duch, redaktor naczelny portalu historycznego historia.org.pl
„Największym zwycięzcą tego plebiscytu jest Władysław Raginis – to zwycięstwo przybliża jego historię, zainteresuje młodych ludzi tą postacią i przywróci powszechnej świadomości tego bohaterskiego kapitana” – powiedział Wojciech Duch, redaktor naczelny portalu historycznego historia.org.pl
Drugie miejsce w plebiscycie zajęła rekonstrukcja historyczna „Bitwa Morska. Obrona Twierdzy Wisłoujście”, a jako trzecie internauci wybrali „Otwarcie Muzeum Armii Krajowej w Krakowie”.
Zdaniem Kostro plebiscyt miał specyficzny charakter ze względu na rolę, jaką w ostatecznych rozstrzygnięciach, powierzono internautom. „Ten konkurs ocenia to, w jaki sposób różne stowarzyszenia, muzea, instytucje są w stanie docierać do szerszej publiczności” – zwrócił uwagę.
W trakcie trwania gali miała miejsce ekspozycja artefaktów odnalezionych w mogile podczas ekshumacji kpt. Raginisa, w tym m.in. medalik, wieczne pióro, odłamki granatu, od którego zginął dowódca, druciana pętla. Zorganizowano także wystawę zdjęć archiwalnych p.t. „Bitwa pod Wizną”.
Organizatorami plebiscytu na Wydarzenie Historyczne Roku 2011 były: portal historia.org.pl i Muzeum Historii Polski. (PAP)
wmk/ abe/