Aleksander Kwasniewski urodził się w 15 listopada 1954 r. w Białogardzie.
Studiował handel zagraniczny na Uniwersytecie Gdańskim. Był przewodniczącym Rady Uczelnianej Socjalistycznego Związku Studentów Polskich (SZSP). Studiów jednak nie ukończył.
W latach 1977 – 1979 był wiceprzewodniczącym Zarządu Wojewódzkiego SZSP w Gdańsku. W 1979 r. objął funkcję kierownika Wydziału Kultury w Zarządzie Głównym SZSP w Warszawie.
Od 1980 r. do 1981 r. był członkiem Komitetu Wykonawczego Rady Naczelnej SZSP.
W latach 1981-84 był redaktorem naczelnym tygodnika "Itd", a w latach 1984-85 "Sztandaru Młodych".
Należał do PZPR od 1977 r. do czasu jej rozwiązania.
Działalność Kwaśniewskiego w PRL
W latach 80-tych był członkiem dwóch kolejnych rządów: w rządzie Zbigniewa Messnera był najpierw ministrem ds. młodzieży (1985-87), następnie przewodniczącym Komitetu ds. Młodzieży i Kultury Fizycznej (do czerwca 1990 r.).
W powstałym w październiku 1988 r. rządzie Mieczysława F. Rakowskiego ponownie został ministrem-członkiem Rady Ministrów oraz szefem Komitetu Społeczno-Politycznego Rady Ministrów.
W latach 1988-1991 pełnił funkcję prezesa Polskiego Komitetu Olimpijskiego.
Był jedną z ważniejszych postaci po stronie rządowej przy Okrągłym Stole. Współprzewodniczył zespołowi ds. pluralizmu związkowego. To on miał doprowadzić do przełamania największego pata w obradach, kiedy podczas poufnych rozmów w Magdalence, ku zaskoczeniu swych rządowych partnerów, zaproponował całkowicie wolne wybory do Senatu. Propozycja ta została natychmiast podchwycona przez stronę „opozycyjno-solidarnościową".
W 1989 r. startował w wyborach do Senatu, ale mandatu nie uzyskał.
Działalność polityczna Kwaśniewskiego po 1989 r.
Od stycznia 1990 r. do 1995 r. był przewodniczącym Rady Naczelnej Socjaldemokracji Rzeczypospolitej Polskiej – partii która powstała po rozwiązaniu PZPR.
W kolejnych wyborach parlamentarnych kierowana przez niego formacja, startująca w ramach Sojuszu Lewicy Demokratycznej (SLD), uzyskiwała coraz lepsze wyniki.
W 1991 r. zajęła drugie miejsce, zdobywając 62 mandaty.
W przedterminowych wyborach w 1993 r. SLD odniósł sukces zdobywając 171 mandatów.
Wkrótce po wyborach z trybuny sejmowej lider SLD powiedział słowo „przepraszam" pod adresem tych, którzy zostali pokrzywdzeni przez władze PRL.
Aleksander Kwaśniewski pełnił funkcję przewodniczącego Klubu Parlamentarnego SLD. Zasiadał w sejmowej Komisji Spraw Zagranicznych oraz Komisji Konstytucyjnej Zgromadzenia Narodowego, której przewodniczył od listopada 1993 r. do listopada 1995 r.
W 1995 r. wystartował w wyborach prezydenckich jako kandydat SLD. Kampania była dla niego bardzo trudna. Okazało się m.in., że zataił fakt, iż nie ukończył studiów i nie ma wyższego wykształcenia. W drugiej turze wyborów zmierzył się z prezydentem Lechem Wałęsą i ostatecznie pokonał go otrzymując 51,7% głosów wobec 48,3% Lecha Wałęsy.
Aleksander Kwaśniewski jako prezydent
Jako prezydent współtworzył projekt i uczestniczył w kampanii referendalnej na rzecz przyjęcia Konstytucji III Rzeczypospolitej Polskiej, którą podpisał 16 lipca 1997 r.
Brał aktywny udział w działaniach na rzecz członkostwa Polski w NATO i Unii Europejskiej.
26 lutego 1999 r. podpisał dokumenty ratyfikujące polskie członkostwo w NATO.
Pięć lat później z sukcesem starał się o reelekcję. W wyborach w 2000 r. zdobył 53,9% głosów, wygrywając już w pierwszej turze glosowania.
W 2003 r. wraz z premierem Leszkiem Millerem podjął decyzję o wysłaniu polskich wojsk do Iraku.
W czasie jego kadencji 1 maja 2004 r. Polska stała się członkiem Unii Europejskiej.
Pod koniec 2004 r., podczas „Pomarańczowej Rewolucji” na Ukrainie, został poproszony przez Leonida Kuczmę do roli mediatora i brał aktywny udział w rozmowach pomiędzy Wiktorem Juszczenką a Wiktorem Janukowyczem.
Urzędowanie zakończył 22 grudnia 2005 r.
W czerwcu 2007 r. przyjął propozycję objęcia funkcji przewodniczącego Rady Programowej Lewicy i Demokratów (SLD, SdPl i Demokraci.pl).
21 października 2007 r. ogłosił, że ostatecznie wycofuje się z polityki, po tym jak Lewica i Demokraci nie osiągnęli zadowalającego wyniku w wyborach do parlamentu. (PAP)
