Urodził się 22 maja 1931 r. w Warszawie. Od 1950 r. pracował w Zakładach Aparatury Elektronicznej w Międzylesiu. Cztery lata później przeniósł się do Pucka. Tam pracował jako wychowawca w szkole szkutniczej. Po powrocie do Warszawy kontynuował tę pracę w zakładzie poprawczym. Pracował także w administracji osiedla mieszkaniowego Żoliborz. W 1970 r. znalazł zatrudnienie w Hucie Warszawa, gdzie spędził resztę życia zawodowego.
Po rozpoczęciu strajku w Hucie Warszawa 28 sierpnia 1980 r. został wybrany na przewodniczącego Komitetu Strajkowego, a we wrześniu na członka mazowieckich władz tworzącego się związku NSZZ „Solidarność”. Zasiadał również w Komisji Krajowej, a od 1981 r. był wiceprzewodniczącym Regionu Mazowsze NSZZ „S”. Blisko współpracował z kapelanem „Solidarności” ks. Jerzym Popiełuszką. Przechowywane na plebanii parafii św. Stanisława Kostki środki finansowe Regionu Mazowsze „Solidarności” posłużyły w okresie stanu wojennego do budowy podziemnych struktur opozycji.
Jaworski – radykalny antykomunista
Należał do radykalnie antykomunistycznego nurtu „Solidarności”. We wrześniu 1981 r. zakładał Kluby Służby Niepodległości, których pomysłodawcą był Wojciech Ziembiński. Celem powstającej organizacji było koordynowanie działań zmierzających do odbudowy suwerenności państwa. Wspierał strajk studentów Wyższej Oficerskiej Szkoły Pożarniczej, którego pacyfikacja stanowiła „wstęp” do wprowadzenia stanu wojennego.
13 grudnia 1981 r. został internowany i osadzony w Ośrodku Odosobnienia w Strzebielinku koło Wejherowa, a następnie areszcie na warszawskiej Białołęce. 23 grudnia 1982 r. w przeciwieństwie do większości działaczy „Solidarności” nie został zwolniony z internowania, ale formalnie aresztowany. Wraz z Andrzejem Gwiazdą, Marianem Jurczykiem, Karolem Modzelewskim, Grzegorzem Palką, Andrzejem Rozpłochowskim i Janem Rulewskim został oskarżony o próbę siłowego obalenia ustroju PRL. W kwietniu i maju 1983 r. trzykrotnie został brutalnie pobity przez strażników więziennych. Został zwolniony na mocy amnestii w sierpniu 1984 r.
Ks. prof. J. Naumowicz: ks. Jerzy Popiełuszko był jednym z kapłanów niezłomnych
Po odzyskaniu wolności kontynuował działalność opozycyjną. Współpracował z ks. Popiełuszką. Po jego śmierci został w listopadzie 1984 r. członkiem Komitetu Obywatelskiego przeciw Przemocy. Współpracował z konspiracyjnym Międzyzakładowym Robotniczym Komitetem Solidarności. 15 maja 1986 r. został aresztowany i skazany na dwa lata więzienia za wezwania do bojkotu wyborów sejmowych. Został zwolniony już we wrześniu 1986 r. na mocy kolejnej amnestii.
Wraz z innymi radykalnymi działaczami podziemia, tworzącymi Grupę Roboczą Komisji Krajowej, domagał się zwołania Komisji Krajowej w składzie z grudnia 1981 r. Tworzył warszawskie struktury „Solidarności Walczącej”. Uczestniczył w letniej fali strajków w 1988 r. 22 sierpnia zainicjował strajk w Hucie Warszawa. Wraz z grupą kilku innych działaczy został aresztowany i skazany na 21 dni aresztu.
Jaworski – przeciwnik okrągłego stołu
Był zdecydowanym przeciwnikiem rozmów okrągłego stołu. Podczas wiecu 1 maja 1989 r. nazwał Lecha Wałęsę „dyktatorem” oraz zarzucił mu łamanie zasad demokracji związkowej. 9 maja 1989 r. na spotkaniu wyborczym w Hucie Warszawa przewodniczący „Solidarności” skrytykował Jaworskiego i jego otoczenie, a także zwrócił się do hutników o poparcie. Otrzymał miażdżącą przewagę głosów.
Pod koniec 1989 r. wraz z Marianem Jurczykiem, Andrzejem Gwiazdą i Stanisławem Kocjanem Seweryn Jaworski założył NSZZ „Solidarność 80”, stojący w opozycji do głównego nurtu środowisk „S”, Lecha Wałęsy i rządu Tadeusza Mazowieckiego. W 1993 r. na skutek konfliktów wewnętrznych odszedł z „Solidarności 80” i założył Chrześcijański Związek Zawodowy „Solidarność” im. ks. Jerzego Popiełuszki. Był aktywny w Ruchu Odbudowy Polski Jana Olszewskiego.
11 listopada 1990 r. wraz z innymi opozycjonistami został odznaczony przez prezydenta RP Ryszarda Kaczorowskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2006 r. za „wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce” prezydent Lech Kaczyński odznaczył go Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2018 r. otrzymał Krzyż Wolności i Solidarności.
szuk / skp /
