Życie człowieka pełne jest ważnych dla niego zdarzeń, decyzji, dokonań, sukcesów i porażek. Jak to wszystko zawrzeć w trzech czy pięciu słowach, gdy trzeba podsumować ziemską drogę zmarłego? Językoznawcy twierdzą, że napisanie dobrego epitafium to prawdziwa sztuka.
W warmińskich kościołach jest około 200 obiektów plastyki nagrobnej – są to przede wszystkim płyty nagrobne, które wskazywały miejsce pochówku znacznej osoby oraz epitafia upamiętniające zmarłych. Najstarsze zachowane płyty pochodzą z XIV wieku.
Unikalne tablice epitafijne z czarnego marmuru dębnickiego, które znajdują się na zewnętrznej ścianie kościoła parafii NMP z Góry Karmel w Głębowicach (Małopolskie), zostały odrestaurowane – poinformowała diecezja bielsko-żywiecka, na terenie której leży parafia.
Muzeum Ziemi Międzyrzeckiej im. Alfa Kowalskiego, posiadające największą w Polsce kolekcję XVII-XVIII-wiecznych portretów trumiennych, wzbogaciło ją o barokowy katafalk, zwany niegdyś castrum doloris (zamek boleści), wraz z trumną, portretem trumiennym i epitafium.