Nasi pisarze prawie przez całe Dwudziestolecie rozliczali się z wojną polsko-sowiecką. Nie tylko dlatego, że wielu z nich, tak jak Juliusz Kaden-Bandrowski czy Stanisław Rembek wzięło udział w tym starciu z karabinem w ręku.
20.07.2010. Petersburg (PAP/AFP, ITAR-TASS) - Podczas wykopków archeologicznych na terenie Twierdzy Pietropawłowskiej w Petersburgu wykryto szczątki ponad 80 osób rozstrzelanych w czasach tzw. czerwonego terroru w latach 1918-21 - podały we wtorek źródła miejscowego muzeum. "Sześć dołów ze szczątkami ponad 80 ludzi odkryli od czerwca archeolodzy, którzy prowadzą wykopki na terenie twierdzy" - oświadczył we wtorek agencji AFP rzecznik muzeum Dmitrij Maslakow.
Ledwie skończyła się krwawa wojna światowa, gdy na wschodzie Europy doszło do zderzenia dwóch nowopowstałych organizmów państwowych: istniejącej od roku bolszewickiej Rosji z odradzającym się po 123 latach niewoli państwem polskim.
IPN i redakcja "Gościa Niedzielnego" w pięciu tematycznych dodatkach do tej gazety przedstawią czytelnikom "Życie w komunistycznym kraju". Pierwszy zeszyt, poświęcony propagandzie, opowiada m.in. o propagandzie sukcesu, konferencjach Jerzego Urbana, Czterech Pancernych i Hansie Klossie.
13.07.2010. Warszawa (PAP) - Były oficer SB odzyska część wyższej emerytury za okres kursu w Wyższej Szkole Oficerskiej w Legionowie z lat 1977-1980 - orzekł we wtorek sąd. Oddalił on zarazem jego żądanie, by przywrócić mu prawo do 40 proc. świadczeń za 15 lat służby.
22 lipca 1944 r. radio moskiewskie ogłosiło, iż w wyzwolonym przez wojska radzieckie Chełmie Lubelskim powstał Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego, podało również tekst ogłoszonego przez niego manifestu. W rzeczywistości PKWN utworzony został pod patronatem Stalina 21 lipca 1944 r. w Moskwie, a jego członkowie dotarli do Chełma Lubelskiego dopiero 27 lipca 1944 r.
Według strony rosyjskiej, można mówić o odpowiedzialności za zbrodnię ok. 10 osób z kierownictwa ZSRR (które już nie żyją). Zdaniem Polski, dotyczy to nawet 2 tys. sprawców - nie tylko wydających rozkazy i zabijających, ale też tych, którzy konwojowali jeńców i służyli jako ochrona.
23 sierpnia 1939 r. przedstawiciele dwóch totalitarnych mocarstw - minister spraw zagranicznych III Rzeszy Joachim von Ribbentrop oraz ludowy komisarz spraw zagranicznych ZSRS, pełniący jednocześnie funkcję przewodniczącego Rady Komisarzy Ludowych (premiera), Wiaczesław Mołotow - podpisali w Moskwie w obecności Stalina sowiecko-niemiecki pakt o nieagresji wraz z tajnym protokołem dodatkowym, którego konsekwencją był IV rozbiór Polski.
10 lutego 1940 r. władze sowieckie przeprowadziły pierwszą z czterech masowych deportacji obywateli polskich, w czasie której według danych NKWD do północnych obwodów Rosji i na zachodnią Syberię wywieziono około 140 tys. ludzi. Warunki panujące w czasie transportu były przerażające, ludzie umierali z zimna, głodu i wyczerpania.
5 marca 1940 r. Biuro Polityczne KC WKP(b) podjęło uchwałę o rozstrzelaniu polskich jeńców wojennych przebywających w sowieckich obozach w Kozielsku, Starobielsku i Ostaszkowie oraz polskich więźniów przetrzymywanych przez NKWD na obszarze przedwojennych wschodnich województw Rzeczypospolitej. W wyniku tej decyzji zgładzono około 22 tys. obywateli polskich.