W jaki sposób opowiadać o kimś, kogo los najpierw przymusił do tego, aby z opowiadania uczynił swój modus vivendi, a kto następnie sam wybrał opowieść jako swój sposób istnienia w świecie? Nawet gdy nie oddaje się całej sprawiedliwości biografii Jana Kozielewskiego, nie sposób nie dostrzec, że opowieść (a zatem historia) o historii (a zatem opowieści) była w jego życiu nieodłączna.