65 lat temu, 2 października 1957 r., w KC PZPR podjęto decyzję o zakończeniu wydawania tygodnika „Po prostu”, który uważano za „głos gomułkowskiej odwilży”. Spowodowało to niezadowolenie studentów i kilkudniowe zamieszki na ulicach Warszawy. W ich następstwie zginęły dwie osoby, aresztowano kilkuset demonstrantów.
65 lat temu, 11 marca 1956 r., na łamach tygodnika „Po prostu” ukazał się artykuł „Na spotkanie ludziom z AK”. Tekst Jerzego Ambroziewicza, Walerego Namiotkiewicza i Jana Olszewskiego jest uznawany za jeden z najważniejszych i najodważniejszych manifestów polskiej odwilży.
W okresie odwilży październikowej prasa częściowo uniezależniła się od władzy i cieszyła ogromną poczytnością. Nie tylko dostarczała informacji, lecz także niejednokrotnie wpływała na bieg wydarzeń i kształtowała nastroje społeczne – podkreślają autorzy wydanej przez IPN monografii o historii polskiej prasy w okresie odwilży.
„Symbolem zaangażowania dziennikarzy w przemiany, które zaowocowały Październikiem, stał się tygodnik +Po Prostu+. Jego historia jest fascynującym przyczynkiem tak do historii polskiego dziennikarstwa, jak i do historii intelektualnej PRL w ogóle” – czytamy.
Przemiany związane z „odwilżą” października '56 roku przyniosły organizacjom społecznym poszerzenie zakresu swobód związanych z działalnością wydawniczą, choć na bardzo krótko. W dniach od 23 do 25 listopada odbyła się konferencja naukowa „Nie tylko +Po prostu+. Prasa w PRL w dobie +odwilży+ (1955–1958)”.
Jerzy Urban, jedna z najbardziej kontrowersyjnych postaci polskiego życia publicznego, ma poczucie, że życiu dopisywało mu szczęście. "Wszystkie złe przypadki potrafiłem obrócić na swoja korzyść" - mówi Marcie Stremeckiej we właśnie wydanym wywiadzie-rzece. "Musi pan prowokować?" - pyta Stremecka. "Lubię" - lakonicznie odpowiada Urban, z niechęcią zgadzając się na rozmowę "na serio" o swoim życiu, zastrzegając, że jego zdaniem, rezygnacja z prowokacji może rozczarować czytelników.
Pierwszy numer „Po Prostu”, studenckiego pisma społeczno – kulturalnego, wydano 1 lipca 1947 r. w Warszawie. Od końca 1948 r. było ono oficjalnym organem Związku Młodzieży Polskiej i służyło władzom komunistycznym do ideologicznej indoktrynacji młodzieży i środowiska studenckiego.