Pierwsza kampania wyborcza do Sejmu Ustawodawczego zaczęła się tuż po nieudanym dla Polskiej Partii Robotniczej i jej „satelitów” referendum z 30 czerwca 1946 r. Komuniści musieli zmienić taktykę oraz zintensyfikować działania przed decydującą batalią w styczniu 1947 r. Szczególne nasilenie działań propagandowych przypadło na okres listopad 1946 ̶ styczeń 1947 r.
Powszechna wiedza o propagandzie stanu wojennego sprowadza się do ukazywania jej przez pryzmat walki na linii władza-społeczeństwo (=opozycja) przy pomocy dwóch różnych form. Władza toczyła wojnę z narodem przy pomocy mediów: prasy, radia i telewizji. Opozycja była wyposażona w farby, kredę i ulotki, którymi przeciwstawiała się kłamstwom obozu rządowego (=WRON, PZPR). Z biegiem czasu ten schemat coraz bardziej ulegał upowszechnieniu, a próby wskazywania, że obie strony korzystały z większej ilości i różnorodności technik oddziaływania na siebie i społeczeństwo traktowane były marginalnie.
Przed 35 laty w Radomiu odbyło się najgłośniejsze (obok I Krajowego Zjazdu Delegatów) posiedzenie władz „Solidarności”. Mimo, że spotkanie członków Prezydium Komisji Krajowej (KK) i przewodniczących Zarządów Regionów z 3 grudnia 1981 r. miało charakter nieformalny, stało się dla peerelowskich władz wygodnym pretekstem dla konieczności wprowadzenia stanu wojennego. Ważną rolę odegrała w tym przypadku Służba Bezpieczeństwa i jej agenci, a także dyspozycyjne media.
Celem tej książki jest pokazanie – na jaskrawym przykładzie Warszawy – dlaczego resort informacji i propagandy "ludowej" Polski nie zrealizował ambitnych zadań jakie przed nim postawiono – stwierdza badacz historii PRL Patryk Pleskot we wstępie do swojej najnowszej książki "Ślepa (czerwona) uliczka. Stołeczne struktury Ministerstwa Informacji i Propagandy (1944–1947)".
Obchody rocznicy rewolucji październikowej w PRL pokazywały, że Polska jest krajem niesuwerennym i satelickim. Symbolem tego samego było wpisanie przyjaźni ze Związkiem Sowieckim do konstytucji PRL – mówi PAP dr hab. Piotr Osęka z Instytutu Studiów Politycznych PAN.
Media, w tym telewizja, miały odegrać szczególną rolę w przeciwdziałaniu „ofensywie wojującego klerykalizmu”, jak władza propagandowo określała działalność Kościoła katolickiego w okresie Milenium Chrztu Polski. Odbywające się na Jasnej Górze 3 maja, w święto NMP Królowej Polski uroczystości, które stanowiły kulminację obchodów Milenium i zgromadziły ok. pół miliona wiernych nie były transmitowane.
1. Tematy i zakresy chronologiczne: Źródło pochodzi z czerwca lub lipca 1981 roku. Tym samym wskazane wydaje się wykorzystanie do zajęć poświęconych historii późnego PRL. Przede wszystkim tematów związanych chronologicznie z „Solidarnością”, genezą wprowadzenia stanu wojennego oraz, o ile omawiane będą tak szczegółowe tematy, z historią ruchu i partii komunistycznej w Polsce.