28 lutego 1920 r. urodziła się Anna Smoleńska, harcerka Szarych Szeregów, twórczyni tzw. Kotwicy, symbolu Polski Walczącej. Po aresztowaniu jesienią 1942 r. trafiła do więzienia na Pawiaku, skąd Niemcy deportowali ją do KL Auschwitz. Zmarła w marcu 1943 r.
Ze względu na pandemię koronawirusa w poznańskim Forcie VII w symboliczny sposób zostanie upamiętniona 77. rocznica zamordowania przez Niemców pierwszego naczelnika Szarych Szeregów hm. Floriana Marciniaka i 23 wielkopolskich instruktorów harcerstwa.
Urodził się 16 kwietnia 1923 r. w Warszawie. Pochodził z rodziny o długich tradycjach walki o niepodległość. Jego dziadkowie walczyli w Powstaniu Styczniowym. Ojciec, inż. Paweł Romocki, był żołnierzem I Korpusu gen. Józefa Dowbora-Muśnickiego, kawalerem Orderu Virtuti Militari. Należał do elity odrodzonej RP. Był posłem na Sejm II kadencji, dyrektorem Polskiego Przemysłu Górniczo-Hutniczego i ministrem komunikacji. Zginął w wypadku samochodowym w 1940 r.
100 lat temu, 24 stycznia 1921 r., urodził się harcmistrz, ppor. AK Tadeusz Zawadzki „Zośka”, bohater „Kamieni na szaniec”, zasłużony dla utrwalenia w przestrzeni okupowanej Warszawy symbolu Polski Walczącej; inicjator i uczestnik Akcji pod Arsenałem; patron powstańczego batalionu.
Urodził się 29 grudnia 1915 r. Był synem Witolda i Anny z Orłowskich. W związku z karierą zawodową ojca – kolejno pracownika cukrowni, Warszawskiej Izby Skarbowej, kierownika Departamentu Obrotu Pieniężnego w Ministerstwie Skarbu, prezesa zarządu Banku Spółek Zarobkowych – rodzina mieszkała w Brześciu Kujawskim, Warszawie i Poznaniu.
Urodził się 6 maja 1921 r. w Kolbuszowej. Jego rodzice byli nauczycielami. Ojciec służył w Legionach Polskich. Jan Bytnar uczył się w warszawskim Państwowym Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego. Należał wówczas wraz z Tadeuszem Zawadzkim i Maciejem Aleksym Dawidowskim do 23. Warszawskiej Drużyny Harcerskiej, nazywanej od koloru chust „Pomarańczarnią”. Maturę zdał w 1939 r.
Urodził się 3 listopada 1920 r. w Drohobyczu. Był synem Janiny z Sagatowskich i Aleksego Dawidowskiego. Oboje rodzice byli inżynierami. W 1929 r. rodzina przeniosła się do Warszawy, ponieważ Aleksy Dawidowski został dyrektorem administracyjnym w Państwowej Fabryce Karabinów na Woli. Dawidowski prowadził szeroko zakrojoną działalność społeczną. Otworzył szkołę zawodową dla dzieci robotników, organizował kursy dokształcające, założył klub sportowy, bibliotekę itp.
Urodził się 28 stycznia 1903 r. w Warszawie. Dwa lata później jego rodzina przeniosła się do Kijowa. Tam kształcił się w rosyjskiej szkole powszechnej. W 1911 r. zmarł jego ojciec, co postawiło matkę w trudnej sytuacji materialnej. Aby jej pomóc, Aleksander przerwał edukację i zdobył posadę bankowego gońca. Z czasem otrzymał awans i jako urzędnik przepisywał bankową korespondencję na maszynie.