Setną rocznicę urodzin gen. bryg. Jana Podhorskiego uczczono w Poznaniu. Jubilat został uhonorowany medalem „Pro Bono Poloniae”, wysłuchał też życzeń i pozdrowień przesłanych przez premiera Mateusza Morawieckiego.
W piątkowej uroczystości zorganizowanej w Wielkopolskim Urzędzie Wojewódzkim w Poznaniu brał udział szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych Jan Józef Kasprzyk, gośćmi byli też bliscy jubilata.
Jubilat to uczestnik II wojny światowej, żołnierz Związku Jaszczurczego, Narodowych Sił Zbrojnych oraz Armii Krajowej, powstaniec warszawski, działacz powojennej konspiracji antykomunistycznej, inwigilowany oraz represjonowany i więziony przez władze PRL.
Działacz konspiracyjny, generał brygady Wojska Polskiego w stanie spoczynku Jan Henryk Podhorski, ps. "Zygzak", "Marciniak", urodził się 21 czerwca 1921 roku w Budzyniu w Wielkopolsce. Podczas uroczystości przypomniano, że jubilat to uczestnik II wojny światowej, żołnierz Związku Jaszczurczego, Narodowych Sił Zbrojnych oraz Armii Krajowej, powstaniec warszawski, działacz powojennej konspiracji antykomunistycznej, inwigilowany oraz represjonowany i więziony przez władze PRL.
W Wielkopolskim Urzędzie Wojewódzkim w Poznaniu szef UdSKiOR wręczył jubilatowi medal "Pro Bono Poloniae" oraz replikę szabli oficerskiej z II RP. Wzruszony generał dziękował za pamięć i za życzenia. "Tylu Wielkopolan mieliśmy w boju, w powstaniu, w akcji – ja jestem tylko jednym z wielu" – powiedział jubilat.
Odczytane zostały życzenia przesłane przez premiera Mateusza Morawieckiego.
Pana niezwykły życiorys jest nierozerwalnie związany z wydarzeniami minionego wieku. Przez całe życie daje pan liczne dowody patriotyzmu, zaangażowania w sprawy ważne dla Polski oraz troski o narodową wspólnotę – napisał premier.
"Proszę przyjąć moje gratulacje i wyrazy szacunku. Oby przyszłość przyniosła jak najlepsze zdrowie i pogodę ducha. Jednego życia nie wystarczy, by opowiedzieć ostatnie sto lat polskiej historii, ale 100 lat to dość, by tę historię przeżyć, by stała się ona częścią wyjątkowej biografii. Pana niezwykły życiorys jest nierozerwalnie związany z wydarzeniami minionego wieku. Przez całe życie daje pan liczne dowody patriotyzmu, zaangażowania w sprawy ważne dla Polski oraz troski o narodową wspólnotę" – napisał premier.
Szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych nadał gen. Podhorskiemu medal "Pro Bono Poloniae" w uznaniu szczególnych zasług w upowszechnianiu wiedzy o historii walk niepodległościowych i w krzewieniu postaw patriotycznych w polskim społeczeństwie oraz poza granicami kraju.
Chcemy panu bardzo podziękować za wolną Polskę, bo ona jest udziałem nas wszystkich również dzięki panu – powiedział Jan Józef Kasprzyk.
"Nasza obecność dzisiaj to okazja do wyrażenia ogromnej wdzięczności panu generałowi za życie, które nieustannie było świadectwem miłości do Rzeczypospolitej, do współobywateli, rodaków; za życie, które było i jest świadectwem tego, że dla pana generała los niepodległej ojczyzny, jej byt stawiany był zawsze na pierwszym miejscu. Chcemy panu bardzo podziękować za wolną Polskę, bo ona jest udziałem nas wszystkich również dzięki panu" – powiedział Jan Józef Kasprzyk.
W trakcie uroczystości poinformowano, że wojewoda wielkopolski zainicjował akcję wysyłania pamiątkowych pocztówek do jubilata. Uczniowie wielkopolskich szkół mogą je wysyłać na adres urzędu wojewódzkiego - zostaną one przekazane generałowi.
Jan Podhorski urodził się w Budzyniu w patriotycznej rodzinie. Jego ojciec Maksymilian był powstańcem wielkopolskim odznaczonym Krzyżem Walecznych. Matka, Magdalena z domu Marciniak, pochodziła z rodziny włościańskiej. W 1927 r. rodzina zamieszkała w Rakoniewicach w powiecie wolsztyńskim.
Od 24 sierpnia 1939 r. był ochotnikiem batalionu Obrony Narodowej "Opalenica". 12 września 1939 r. walczył pod Sompolnem, pod Sannikami dostał się do niewoli. Po kilku miesiącach wrócił do Rakoniewic, aresztowany przez gestapo, torturowany, uciekł do Koźmina Wlkp.
W styczniu 1940 r. współzakładał harcerską organizację konspiracyjną „Orły”. W kwietniu 1942 r. przedostał się do Generalnego Gubernatorstwa. Tam przystąpił do Organizacji Wojskowej Związek Jaszczurczy. Po scaleniu organizacji, już jako żołnierz Narodowych Sił Zbrojnych działał w Grójcu.
Walczył w powstaniu wielkopolskim. 23 sierpnia 1944 r. jako dowódca grupy szturmowej uczestniczył w zdobyciu Komendy Policji i Kościoła Św. Krzyża. Po zakończeniu powstania, w stopniu podporucznika, więziony w Stalagu IV B w Muehlbergu nad Łabą.
Po wojnie wrócił do Poznania, podjął studia. Współtworzył organizację konspiracyjną „Młodzież Wszechpolska”. W maju 1946 r. zainicjował strajk w Poznaniu, w którym żądano uwolnienia studentów aresztowanych 3 maja w Krakowie. Został aresztowany w grudniu 1946 r., a Wojskowy Sąd Rejonowy w Poznaniu skazał na 7 lat więzienia. Karę odsiadywał we Wronkach.
Odznaczony m.in.: Krzyżem Komandorskim OOP, Krzyżem Walecznych, Warszawskim Krzyżem Powstańczym, Krzyżem Armii Krajowej, Medalem „Za udział w wojnie obronnej 1939”, Medalem „Pro Memoria”, Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości.
W PRL prześladowany przez służby bezpieczeństwa aż do lat osiemdziesiątych ub. wieku. W latach 1993-2013 był prezesem Okręgu „Wielkopolska” Związku Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych w Poznaniu, obecnie prezes Rady Naczelnej Związku Żołnierzy NSZ, członek Wielkopolskiej Wojewódzkiej Rady Kombatanckiej przy Wojewodzie Wielkopolskim.
W lutym 2016 r. został awansowany do stopnia generała brygady WP.
Odznaczony m.in.: Krzyżem Komandorskim OOP, Krzyżem Walecznych, Warszawskim Krzyżem Powstańczym, Krzyżem Armii Krajowej, Medalem „Za udział w wojnie obronnej 1939”, Medalem „Pro Memoria”, Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości.
Jest ojcem czterech córek. Pracował w spółdzielczości, był rzecznikiem patentowym. Mieszka w Poznaniu. (PAP)
autor: Rafał Pogrzebny
rpo/ dki/