W wieku 83 lat zmarł Zenon Pigoń, działacz śląsko-dąbrowskiej Solidarności, założyciel i pierwszy redaktor naczelny podziemnego „Głosu Śląsko-Dąbrowskiego”. Po upadku komunizmu był posłem na Sejm.
Informację o śmierci b. parlamentarzysty i związkowca przekazali przedstawiciele katowickiego oddziału IPN. Jak podali, Zenon Pigoń zmarł w piątek w Bytomiu.
Zenon Pigoń urodził się 29 czerwca 1940 r. w Radziwiłłowie na Wołyniu. Był absolwentem Studium Nauczycielskiego w Częstochowie i Wydziału Filologii Polskiej Uniwersytetu Śląskiego. Od 1962 r. był nauczycielem w Zasadniczej Szkole Górniczej kopalni Bobrek w Bytomiu, następnie m.in. w szkole górniczej kopalni Powstańców Śląskich. W latach 1976–1980 był członkiem PZPR.
Od września 1980 do 1992 r. działał w NSZZ „Solidarność”. Był przewodniczącym Komisji Okręgowej „S” Pracowników Oświaty i Wychowania Ziemi Bytomskiej. Od czerwca do grudnia 1981 r. był współredaktorem niezależnego pisma „Dążenia”, w marcu 1981 r. został redaktorem naczelnym miesięcznika „Konkretnie”. Był członkiem Krajowej Rady Sekcji Oświaty i Wychowania, wiceprzewodniczącym Sekcji Regionalnej OiW.
42 lata temu wprowadzono stan wojenny
Po wprowadzeniu stanu wojennego, 22 grudnia 1981 r. był internowany w Ośrodku Odosobnienia w Zabrzu-Zaborzu, w styczniu 1982 r. został aresztowany i osadzony w Areszcie Śledczym w Katowicach, a kilka tygodni później został skazany na 2 lata więzienia w zawieszeniu na 4 lata; 18 kwietnia 1982 r. w wyniku rewizji prokuratorskiej Sąd Najwyższy nakazał odwieszenie wykonania kary.
Od kwietnia do czerwca 1982 r. Pigoń ukrywał się w Warszawie. W czerwcu wykonywanie kary odroczono ze względu na stan zdrowia. Został zwolniony z pracy. W latach 1982-83 był redaktorem naczelnym podziemnego „Głosu Śląsko-Dąbrowskiego”. Wiosną 1983 r. został zatrzymany i przewieziony do aresztu w Katowicach. Tym razem zwolniono go po 48 godzinach. Od 1984 do 1989 r. prowadził własną działalność gospodarczą.
W latach 1989-91 Pigoń był posłem, wybranym z listy Komitetu Obywatelskiego. W 1992 r. został pełnomocnikiem burmistrza Tarnowskich Gór ds. oświaty, w tarnogórskim magistracie był naczelnikiem Wydziału Edukacji, a później Wydziału Kultury i Sportu Urzędu Miejskiego.
Od września 1980 do 1992 r. działał w NSZZ „Solidarność”. Był przewodniczącym Komisji Okręgowej „S” Pracowników Oświaty i Wychowania Ziemi Bytomskiej. Od czerwca do grudnia 1981 r. był współredaktorem niezależnego pisma „Dążenia”, w marcu 1981 r. został redaktorem naczelnym miesięcznika „Konkretnie”. Był członkiem Krajowej Rady Sekcji Oświaty i Wychowania, wiceprzewodniczącym Sekcji Regionalnej OiW.
Od 1992 r. był członkiem Partii Chrześcijańskich Demokratów, a następnie Porozumienia Polskich Chrześcijańskich Demokratów. Działał w Stowarzyszeniu Obywatelski Klub Parlamentarny i Stowarzyszeniu Represjonowanych w Stanie Wojennym Regionu Śląsko-Dąbrowskiego. Od 2003 r. był na emeryturze.
Pigoń był autorem wydanej w 2014 r. książki pt. „To był Głos… Wspomnienia”. Za swoją działalność został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2007) oraz Krzyżem Wolności i Solidarności (2015).(PAP)
autor: Krzysztof Konopka
kon/ dki/
