Juliusz Leo, prezydent m. Krakowa - fotografia portretowa. Źródło: NAC
W 100. rocznicę śmierci Juliusza Lea, prezydenta Krakowa w latach 1904–1918, Sejm Rzeczypospolitej Polskiej pragnie upamiętnić postać tego wybitnego Polaka - głosi tekst uchwały przyjętej w środę jednogłośnie przez Sejm RP. W głosowaniu wzięło udział 431 posłów.
"Juliusz Leo stworzył i wprowadził w życie w latach 1910–1915 plan Wielkiego Krakowa. Do zamkniętego w ramach austriackiej fortecy miasta przyłączył 14 sąsiednich gmin oraz zapewnił mu dynamiczny rozwój. To nowoczesne rozwiązanie urbanistyczne było pierwszym takim przedsięwzięciem na ziemiach polskich. Stworzyło dla Krakowa ramy rozwojowe na nadchodzące stulecie. Skalę działań i wizjonerstwo myśli Juliusza Lea do dziś mogą doceniać zarówno mieszkańcy Krakowa, jak i miliony turystów odwiedzających to miasto" - głosi tekst uchwały.
Tadeusz Boy-Żeleński pisał o Juliuszu Leo: "Zostawszy burmistrzem Krakowa, na który wówczas zwrócone były oczy całej Polski, Leo uczuł się prezydentem wielkiego miasta. Skoro materialna rzeczywistość temu nie odpowiadała, postanowił zmienić rzeczywistość. Tak powstała w jego głowie idea Wielkiego Krakowa".
"Juliusz Leo w 1914 roku był wraz z Józefem Piłsudskim jednym z inicjatorów utworzenia Legionów Polskich oraz współtwórcą Naczelnego Komitetu Narodowego i jego pierwszym prezesem. Zdecydował o przeznaczeniu na wsparcie dla Legionów jednego miliona koron z kasy miejskiej Krakowa. Ponadto za jego prezydentury Kraków wykupił z rąk austriackich Zamek Królewski na Wawelu i przeprowadził jego gruntowną modernizację" - przypominają autorzy uchwały.
Juliusz Franciszek Leo urodził się 15 września 1861 r. w Stebniku. Ukończył prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim, a następnie w latach 1885–87 ekonomię w Berlinie. W 1887 rozpoczął praktykę adwokacką, a rok później obronił habilitację z zakresu prawa skarbowego. W latach 1891–1904 już jako profesor wykładał na UJ.
Od 1893 r. Leo był członkiem Rady Miasta Krakowa. W latach 1901–04 pełnił funkcję wiceprezydenta miasta, a 7 lipca 1904 r., po rezygnacji Józefa Friedleina, został wybrany na funkcję prezydenta miasta Krakowa, którą pełnił przez 3 kadencje aż do śmierci. W 1901 r. Leo został posłem do Sejmu Krajowego, wystartował w wyborach reprezentując konserwatystów od 1907 r. wchodził w skład stronnictwa demokratów. Od 1911 r. wchodził również w skład austriackiej Rady Państwa, pełniąc w latach 1912-15 funkcję Prezesa Koła Polskiego. Zmarł 21 lutego 1918 r. w Krakowie. (PAP)
autor: Agata Szwedowicz
edytor: Paweł Tomczyk
aszw/ pat/
