Jeden z miejskich parków w Elblągu będzie nosił imię gen. brygady Bolesława Nieczui-Ostrowskiego - zdecydowali w czwartek elbląscy radni. Ten legendarny dowódca 106. Dywizji Piechoty Armii Krajowej jest honorowym obywatelem tego miasta.
Nazwę "Park im. gen. Bolesława Nieczui-Ostrowskiego" nadano skwerowi położonemu między ul. Mickiewicza a ul. Żeromskiego. Uchwałę o takim sposobie upamiętnienia oficera, który mieszkał po wojnie w okolicach Elbląga, rada miejska podjęła jednogłośnie.
Bolesław Michał Nieczuja-Ostrowski urodził się 29 września 1907 r. w Haliczu (woj. stanisławowskie), zmarł 13 lipca 2008 r. w Elblągu i tutaj - na cmentarzu Agrykola - znajduje się jego grób.
W czasach szkolnych działał w harcerstwie, dochodząc do funkcji komendanta hufca ZHP. W 1931 r. ukończył Szkołę Podchorążych w Komorowie k. Ostrowi Mazowieckiej. Służbę wojskową rozpoczął w 5. Pułku Strzelców Podhalańskich w Przemyślu. Następnie został wykładowcą w szkole podchorążych i oficerów rezerwy w Zambrowie oraz w Różanach nad Narwią.
Po wybuchu II wojny światowej objął dowództwo kompanii 115. Pułku Piechoty 41. Rezerwowej Dywizji Piechoty (Grupy Operacyjnej "Wyszków"). Za zasługi w kampanii wrześniowej został odznaczony Krzyżem Walecznych. Po ucieczce z niemieckiej niewoli, już od października 1939 r. zaangażował się w konspirację. Początkowo działał we Lwowie, gdzie został komendantem miasta z ramienia Związku Walki Zbrojnej. Potem - tropiony przez NKWD - przeniósł się do Krakowa.
Został szefem uzbrojenia w Komendzie Okręgu Krakowskiego ZWZ. Zorganizował tam konspiracyjną produkcję broni pod kryptonimem "Ubezpieczalnia". Następnie kierował Inspektoratem Rejonowym AK obejmującym okolice Miechowa, Olkusza i Pińczowa. W 1944 r. mianowano go dowódcą 106. Dywizji Piechoty AK ("Dom"). Awansował do stopnia podpułkownika ze starszeństwem, został odznaczony orderem Virtuti Militari.
Po rozwiązaniu AK wyjechał na tzw. ziemie odzyskane. Wraz z grupką swoich żołnierzy osiedlił się w Pogrodziu k. Elbląga. Zorganizował spółdzielnię gospodarczo-społeczną, która zrzeszała b. AK-owców i ich rodziny. W 1949 r. został aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa. Po śledztwie w Krakowie skazano go dwukrotnie na śmierć. Po apelacjach zmieniono wyrok na dożywocie. W więzieniach w Krakowie, Sztumie i Wronkach spędził siedem lat. Na wolność wyszedł w 1957 r. po "odwilży" październikowej.
AK-owska przeszłość utrudniała mu zdobycie pracy. Dzięki pomocy byłych żołnierzy AK został kierownikiem kolportażu w Zespole Prasy PAX w Gdańsku. Po przejściu na emeryturę zajął się opracowywaniem monografii Inspektoratu AK "Maria". Po przemianach ustrojowych w 1989 r. został awansowany do stopnia pułkownika z wsteczną datą od 1945 r.
W 1991 r. prezydent Lech Wałęsa awansował go do stopnia generała brygady. W 2006 r. prezydent Lech Kaczyński odznaczył go Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. Za działalność społeczną na rzecz Kościoła, m.in. w ruchu szerzącym kult Miłosierdzia Bożego, został uhonorowany odznaczeniem papieskim "Pro Ecclesia et Pontifice".
Generał jest honorowym obywatelem Elbląga, Krakowa i Wolbromia. Spuścizna po nim - dokumenty, archiwalne fotografie i osobiste pamiątki - znajdują się w Muzeum Armii Krajowej w Krakowie.
(PAP)
mbo/ agz/
