Zdzisław Bednarek, nauczyciel historii z III Społecznego LO im. J. Słowackiego w Krakowie, odebrał w poniedziałek nagrodę im. Tadeusza Słowikowskiego. „Warto być nauczycielem, bo jestem spełnionym i szczęśliwym człowiekiem” – powiedział laureat.
Nagrodę im. Słowikowskiego przyznaje krakowski oddział Polskiego Towarzystwa Historycznego. Od 2009 r., co roku, otrzymuje ją nauczyciel z jednej z krakowskich szkół ponadgimnazjalnych. Kapituła nagrody, złożona z historyków i metodyków, bierze pod uwagę dorobek pedagogiczny nauczyciela oraz zasługi w popularyzacji dziejów Krakowa.
Zdzisław Bednarek został najlepszym nauczycielem historii w Krakowie w roku szkolnym 2014/2015. Jak mówił przewodniczący kapituły nagrody prof. Zdzisław Noga, nagrodzony wykonuje swoje obowiązki nauczycielskie w sposób budzący podziw, prowadzi lekcje w sposób nowoczesny i efektywny.
Bednarek został najlepszym nauczycielem historii w Krakowie w roku szkolnym 2014/2015. Jak mówił przewodniczący kapituły nagrody prof. Zdzisław Noga, nagrodzony wykonuje swoje obowiązki nauczycielskie w sposób budzący podziw, prowadzi lekcje w sposób nowoczesny i efektywny. Jest nauczycielem lubianym i cieszy się dużym autorytetem wśród licealistów. Jego uczniowie wygrywają olimpiady i inne konkursy historyczne, na egzaminie maturalnym osiągają wyniki powyżej 70 proc. – o wiele więcej niż średnia krajowa. Laureat popularyzuje dzieje Krakowa – współpracuje z Muzeum Historycznym Miasta Krakowa, współorganizował m.in. grę terenową „Śladami niepodległości”.
„Niech ta nagroda będzie dowodem na to, że niestandardowa działalność pana profesora, zaangażowanie, pasja, są dostrzegane i wysoko oceniane nie tylko w środowisku szkolnym. Że jest potrzebna uczniom, Krakowowi i Polsce. Panie profesorze, pańska działalność jest przykładem na to, że można, że mimo rozmaitych trudności da się wykonywać swoją pracę profesjonalnie, z pasją i wielkim pożytkiem społecznym” – powiedział przewodniczący kapituły.
Bednarek jako nauczyciel historii pracuje od ok. 30 lat. Jak podkreślił w poniedziałek, warto być nauczycielem i pracować w szkole, mimo że wielu osobom wydaje się to złe zajęcie i złe miejsce pracy.
Według laureata warto być nauczycielem przede wszystkim dla uczniów, od których również wiele można się nauczyć i dzięki którym można poczuć się młodszym. Dla niego wielką radością są sukcesy podopiecznych. „Te radosne twarze pamiętam do dzisiaj, i ta radość jest moją radością” – mówił.
Jak wyznał, za swe największe osiągnięcie uznaje przemianę ucznia trudnego. Na początku swej pracy pedagogicznej otrzymał klasę, w której jeden z uczniów kilkakrotnie powtarzał tę samą klasę. Bednarek powierzył mu pełnienie odpowiedzialnej funkcji klasowej, co sprawiło że uczeń uwierzył w siebie, zaczął chodzić do szkoły i poprawił się.
Szkoła – mówił laureat – daje szansę na kształtowanie młodych ludzi wspólnie z rodzicami, wychowuje też samych nauczycieli. To także miejsce radosne. „Gdy mam zły humor, to przywołuję wspomnienia zabawnych sytuacji” – wyznał.
Patronem honorowym wyróżnienia jest prezydent Krakowa Jacek Majchrowski. Według niego historia polega nie tylko na „wkuwaniu” na pamięć dat, a nauczyciele historii mają odpowiedzialne zadanie wychowawcze, pokazują młodym ludziom zależności pomiędzy faktami oraz konsekwencje poszczególnych wydarzeń.
Nagroda im. Słowikowskiego – zdaniem prezydenta miasta – pokazuje też specyfikę krakowskiej oświaty, która w sposób szczególny kładzie nacisk na przybliżanie historii.
Laureatami ubiegłorocznych edycji byli nauczyciele krakowskich szkół: Józef Jaworski (V LO), Czesław Wróbel (XIV LO), Ludmiła Okrzesik (VIII LO), Stanisław Garlicki (V LO), Grzegorz Urbanek (I LO) i Wojciech Rak (VI LO).
Patron nagrody urodził się w 1907 r. w Opatkowicach koło Proszowic (woj. małopolskie). Studiował historię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 1932 r. pracował jako nauczyciel historii w szkołach średnich - w Częstochowie i w Nowym Sączu. W czasie II wojny światowej prowadził tajne nauczanie. Po wojnie nauczał w gimnazjum i liceum im. św. Jacka w Krakowie, a potem w I LO im. Nowodworskiego. Później pracował w Uniwersytecie Jagiellońskim, Politechnice Krakowskiej i w Wyższej Szkole Pedagogicznej. Zmarł w 1993 r. w Krakowie. Spoczywa na cmentarzu Rakowickim.
Jest uważany za współtwórcę polskiej teorii edukacji historycznej, za wybitnego nauczyciela akademickiego, na jego podręczniku „Metodyka nauczania historii” (1967, 1972, 1975) wychowało się wielu nauczycieli historii. (PAP)
bko/ pz/
