"Przybliżenia. Narkotyki i upojenie" niemieckiego pisarza i filozofa Ernsta Juengera trafiły do polskich księgarń. Książka poświęcona jest znaczeniu środków odurzających w kulturze. To pierwsze polskie wydanie opublikowanej w 1970 r. pracy.
Książka Ernsta Juengera, jednego z najwybitniejszych niemieckich pisarzy XX wieku, poświęcona jest narkotykom, alkoholowi i innym środkom odurzającym. Pisarz zajmuje się filozoficznym aspektem odurzenia jako oderwania się podmiotu od rzeczywistego świata. Zajmuje się używkami w kontekście kulturowym. Analizuje działanie używek pod kątem filozofii, literatury i medycyny.
Autor pisze o odurzeniu jako odmiennej formie postrzegania świata. Juenger podaje przykłady odurzenia m.in. alkoholem, tytoniem, opium, haszyszem, peyotlem i LSD. Zwraca uwagę na artystyczną i społeczną funkcję ich używania. Pisarz powołuje się na wielkich artystów, na których twórczość używki miały znaczący wpływ, m.in. pisarza Francois'a Rabelais czy poetę Charles'a Baudelaire'a.
Przywołując przykład bohatera swojej własnej powieści "Heliopolis", Juenger pisze: dla Antonia Periego "narkotyki były kluczem otwierającym ukryte izby i pieczary tego świata".
Przypadków filozoficzno-literackiego opracowania tematu narkotyków i alkoholu nie brakuje w historii literatury. Wśród nich do najważniejszych należą prace niemieckiego filozofa Waltera Benjamina ("O haszyszu"), angielskiego pisarza Thomasa de Quincey ("Wyznania angielskiego opiumisty"), francuskiego mistrza sztuk humanistycznych Jeana Cocteau ("Opium. Dziennik z kuracji"), angielskiego powieściopisarz Aldousa Huxleya ("Drzwi percepcji") czy prace Stanisława Ignacego Witkiewicza ("Narkotyki").
Ernst Juenger (ur. 1895, zm. 1998) to jedna z najważniejszych postaci życia intelektualnego Niemiec XX wieku. Zadebiutował w 1920 r. powieścią "In Stahlgewittern", na temat I wojny światowej, w której brał udział i był ranny. Juenger był niemieckim nacjonalistą, pojmującym nacjonalizm w kategoriach intelektualnych, nie związanych z agresywnym nastawieniem wobec przedstawicieli innych narodów.
Swoją postawę wobec nazistów opisywał w "Promieniowaniach" - dzienniku z okupowanego Paryża. Podczas II wojny światowej był oficerem. Przebywał głównie w stolicy Francji, zajmując się cenzurą listów. W Paryżu spotykał się z takimi osobistościami francuskiego życia kulturalnego jak Jean-Paul Sartre i Pablo Picasso.
Nigdy nie przystąpił do NSDAP. Jego powieść "Na marmurowych skałach" (1939) odebrana została jako krytyka nazizmu i wszelkich totalitaryzmów.
Juenger był jedną z pierwszych osób, które poddały się eksperymentom z narkotykami psychodelicznymi jak LSD. Jako jeden z pierwszych opisywał działanie tej substancji. Doświadczenia z LSD były bezpośrednim bodźcem do napisania przez Juengera "Narkotyków i upojenia" w 1970 roku. Inną pasją pisarza była botanika.
Książka "Przybliżenia. Narkotyki i upojenie" ukazała się nakładem wydawnictwa Fundacji Augusta Hrabiego Cieszkowskiego, w serii Biblioteki Kwartalnika Kronos. (PAP)
pj/ hes/
