Halina Poświatowska. Okładka książki "Halina Poświatowska. Opowieść dla przyjaciela".
W czwartek mija 45. rocznica śmierci jednej z najbardziej poczytnych polskich poetek Haliny Poświatowskiej. W jej rodzinnej Częstochowie - w domu, w którym kiedyś mieszkała, można od środy oglądać wystawę malarstwa inspirowanego jej liryczną twórczością.
Poplenerowa ekspozycja przygotowana przez członków Stowarzyszenia Plastyków im. Jerzego Dudy – Gracza jest prezentowana w Domu Poezji - Muzeum Haliny Poświatowskiej, który jest częścią Muzeum Częstochowskiego. Można w nim oglądać stałą ekspozycję poświęconą jej życiu i twórczości. Zgromadzono tam głównie rodzinne pamiątki, a także wydania jej książek, w tym zbiorów wierszy.
W Częstochowie znajduje się wiele innych miejsc związanych z poetką. Jednym z najbardziej charakterystycznych jest ławeczka z rzeźbą Poświatowskiej, autorstwa Roberta Sobocińskiego. Od 2007 r. ławeczka stoi w III Alei Najświętszej Marii Panny.
Poświatowska jest zaliczana do tzw. pokolenia "Współczesności", obok m.in. Andrzeja Bursy, Stanisława Grochowiaka, Marka Hłaski czy Mirona Białoszewskiego, debiutujących ok. 1956 r. W jej twórczości przeplatają się motywy kruchości życia, miłości i śmierci, szkicuje portrety kobiet pragnących miłości i świadomych przemijania.
W Szkole Podstawowej nr 8 znajduje się Izba Pamięci Poetki z jej pomnikiem wykonanym z żywicy przez częstochowskiego rzeźbiarza Szymona Wypycha.
Halina Poświatowska urodziła się jako Helena Myga 9 maja 1935 roku w Częstochowie. Od dzieciństwa zmagała się z chorobą serca, będącą efektem ciężkiej anginy, którą przeszła w wieku 10 lat. Długie leczenie, pobyty w szpitalach i sanatoriach, uniemożliwiały jej regularną naukę.
W 1953 roku, w sanatorium w Kudowie, poznała swego późniejszego męża Adolfa Poświatowskiego, który zmarł nagle na serce w 1956 roku. W grudniu 1956 r. poetka zadebiutowała na łamach "Gazety Częstochowskiej" wierszami "Szczęście" i "Człowiek z Annapurny".
Dzięki opiece prof. Juliana Aleksandrowicza, Poświatowskiej nie tylko udało się rozwinąć talent poetycki, ale również wyjechać na operację serca do Stanów Zjednoczonych. Skomplikowany zabieg na otwartym sercu pozwolił przeżyć poetce jeszcze dziewięć lat. W tym czasie wydała m.in. zbiory wierszy pt. "Hymn bałwochwalczy", "Dzień dzisiejszy", "Oda do rąk". Pośmiertnie ukazała się jej autobiograficzna powieść pt. "Opowieść dla przyjaciela".
Poświatowska jest zaliczana do tzw. pokolenia "Współczesności", obok m.in. Andrzeja Bursy, Stanisława Grochowiaka, Marka Hłaski czy Mirona Białoszewskiego, debiutujących ok. 1956 r. W jej twórczości przeplatają się motywy kruchości życia, miłości i śmierci, szkicuje portrety kobiet pragnących miłości i świadomych przemijania.
Zmarła 11 października 1967 roku w Warszawie w wieku 32 lat, wkrótce po drugiej operacji serca. Pochowana została na częstochowskim cmentarzu św. Rocha. (PAP)
lun/ abe/
