Irena Kwiatkowska w 2007 r. Fot. PAP/A. Rybczyński
Do końca tego roku powstanie specjalna ławeczka, którą Ustka (Pomorskie) chce uczcić pamięć zmarłej na początku roku aktorki Ireny Kwiatkowskiej. Odsłonięcie funkcjonalnej rzeźby planowane jest na wiosnę 2012 roku.
Ławeczkę wykona dla miasta wielkopolski artysta Piotr Garstka. Ratusz dostał właśnie od niego miniaturowy model rzeźby.
Naczelnik wydziału infrastruktury komunalnej i ochrony środowiska usteckiego magistratu, Marek Kurowski, powiedział we wtorek PAP, że ławeczka będzie miała formę taśmy filmowej z kadrami. Na jednym brzegu będzie siedziała odlana z brązu Irena Kwiatkowska. Ławeczka ma mieć długość 180 cm. Obok aktorki będą miejsca dla dwóch osób.
Rzeźba stanie w Parku Uzdrowiskowym. Pieniądze na jej wykonanie pochodzą z opłaty uzdrowiskowej. Cena ławeczki nie została jeszcze dokładnie ustalona. Urzędnicy szacują, że będzie ona kosztowała kilkadziesiąt tysięcy złotych.
Ławeczka stanie w Ustce, bo miasto było ulubionym i często odwiedzanym przez aktorkę kurortem. Rzecznik usteckiego ratusza, Jacek Cegła, powiedział we wtorek PAP, że Irena Kwiatkowska miała nawet ulubione miejsce odpoczynku po spacerach nad morzem. Była to jedna z ławek na promenadzie.
Ławeczka stanie w Ustce, bo miasto było ulubionym i często odwiedzanym przez aktorkę kurortem. Rzecznik usteckiego ratusza, Jacek Cegła, powiedział we wtorek PAP, że Irena Kwiatkowska miała nawet ulubione miejsce odpoczynku po spacerach nad morzem. Była to jedna z ławek na promenadzie.
Irena Kwiatkowska (1912–2011) była jedną z najbardziej znanych polskich aktorek. Występowała w teatrze, kabaretach i filmach. Za role otrzymała wiele nagród. Studiowała na Wydziale Aktorskim Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej w Warszawie. Zawodu uczyli ją m.in. Aleksander Zelwerowicz i Stefan Jaracz. W 1935 r. trafiła do słynnego w stolicy kabaretu - Cyrulika Warszawskiego i występowała w rewii „Pod włos”. Miała angaże w teatrach w Warszawie, Poznaniu i Katowicach.
Podczas okupacji niemieckiej brała udział w tajnych przedstawieniach, współpracując z reżyserami Tadeuszem Byrskim i Leonem Schillerem. Po Powstaniu Warszawskim musiała opuścić miasto. Pieszo z plecakiem, w której mieścił się cały jej dobytek, dotarła aż do Makowa Podhalańskiego; do Warszawy mogła powrócić dopiero w 1948 r.
W listopadzie 1946 roku dołączyła do pierwszego powojennego kabaretu Siedem Kotów w Krakowie prowadzonego najpierw przez Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego, potem przez Mariana Eile. Od roku 1948 była związana z teatrami stolicy: Klasycznym (1948-1949), Współczesnym (1949-1951), Teatrem Satyryków (1952-1958), Komedią (1958-1960), Syreną (1960-1972), Ludowym (1972-1974), Nowym (1974-1994). Stworzyła ponad sto ról teatralnych.
Kwiatkowska była gwiazdą kabaretów: Szpak (1954-1961), Dudek (1964-1974) i telewizyjnego Kabaretu Starszych Panów stworzonego przez Jeremiego Przyborę i Jerzego Wasowskiego. Zagrała w ponad dwudziestu przedstawieniach Teatru Telewizji. Występowała również w audycjach teatru Polskiego Radia.
Była również znakomitą aktorką filmową. Debiutowała w 1945 r. w filmie Antoniego Bohdziewicza "2x2=4". Widzowie zapamiętali ją przede wszystkim jako Kobietę Pracującą w "Czterdziestolatku" oraz matkę Pawła w serialu telewizyjnym "Wojna domowa"(1965) w reż. Jerzego Gruzy. Miłośnicy seriali mogli ją oglądać również w "Zmiennikach" (1986) w reż. Stanisława Barei.
Wystąpiła w komediach muzycznych w reż. Janusza Rzeszewskiego "Hallo Szpicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy" (1978) i "Lata dwudzieste... lata trzydzieste..." (1983). Pojawiła się też w filmach "Pan Kleks w kosmosie" (1988) Krzysztofa Gradowskiego i "Rozmowy kontrolowane" (1991) Sylwestra Chęcińskiego oraz serialu "Graczykowie" (2000-2001).
Zmarła 3 marca 2011 r. w Domu Artystów Weteranów Scen Polskich w podwarszawskim Skolimowie. Została pochowana obok męża Bolesława Kielskiego na cywilnym Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. (PAP)
sibi/ hes/
