Antonina Hoffmann - noneta NBP
Odrestaurowane popiersie Antoniny Hoffmann – jednej z najwybitniejszych aktorek XIX wieku odsłonięto we wtorek w foyer Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. Widnieje ono także na srebrnej monecie kolekcjonerskiej o nominale 20 zł wyemitowanej przez NBP.
Dyrektor Teatru im. Juliusza Słowackiego Krzysztof Głuchowski mówił, że w historii Polski niewiele kobiet trafiło na monety. "Antonina Hoffmann, która razem z Heleną Modrzejewską kładła kamień węgielny pod budowę tego teatru jest postacią wyjątkową dla kultury polskiej, dla Krakowa i dla tego teatru. Była jedną z większych +heroin+, które grały na tej scenie. Z dumą chcę powiedzieć, że przywrócimy dziś w foyer teatru popiersie, które 70 lat temu tu stało" – powiedział Głuchowski.
Popiersie zostało wykonane w 1872 roku przez rzeźbiarza Władysława Eliasza. Zostało ono poddane renowacji. To samo popiersie Antoniny Hoffmann umieszczono na rewersie srebrnej monety kolekcjonerskiej wprowadzonej we wtorek do obiegu. Są tam także koronki nawiązujące do kostiumów scenicznych aktorki. Na awersie umieszczony został front Teatru im. Juliusza Słowackiego. Monetę zaprojektowała Urszula Walerzak, a na zlecenie NBP wyprodukowała Mennica Polska S.A.
Dyrektor oddziału NBP w Krakowie Katarzyna Basiak-Gała odczytała list od prezesa NBP Adama Glapińskiego, który przypomniał, że Antonina Hoffmann "dzieliła sukcesy i rywalizowała z Heleną Modrzejewską", a w historii teatru zapisała się jako wybitna aktorka wcielająca się w role z dzieł Juliusza Słowackiego.
Moneta kolekcjonerska kosztuje 260 zł. To kontynuacja serii "Wielkie aktorki", w której wcześniej ukazała się moneta dedykowana Modrzejewskiej. "Ta seria cieszy się wyjątkową popularnością wśród kolekcjonerów" – mówiła Katarzyna Basiak-Gała.
Antonina Hoffmann (1842-1897) pochodziła ze zubożałej, ewangelickiej rodziny ziemiańskiej. Młodość spędziła w Warszawie, gdzie ukończyła pensję dla dziewcząt i wbrew woli bliskich wybrała teatr - zapisała się do Szkoły Dramatycznej i jeszcze jako uczennica debiutowała w 1859 r. w Warszawskich Teatrach Rządowych. W 1860 r. przeniosła się do Krakowa. Szybko osiągnęła status czołowej aktorki. Została przyjaciółką i zarazem rywalką sceniczną Heleny Modrzejewskiej.
Obdarzona talentem i urodą Hoffmann w ciągu niemal czterdziestoletniej kariery zagrała ponad czterysta ról. Występowała w utworach klasycznych, m.in. w dramatach Szekspira i Schillera, odnosiła sukcesy w komediach i współczesnych dramatach obyczajowych. Jednak najwyżej ceniono jej liczne role w dramatach J. Słowackiego – Amelię w "Mazepie", Różę w "Lilli Wenedzie", Idalię w "Fantazym", tytułową bohaterkę w "Balladynie". Pod koniec kariery artystka została zaangażowana przez dyrektora Tadeusza Pawlikowskiego do otwartego w 1893 r. Teatru Miejskiego w Krakowie (obecnie Teatr im. Juliusza Słowackiego).(PAP)
autor: Małgorzata Wosion-Czoba
wos/ dki/
