Ostatnie przygotowanie do świąt Bożego Narodzenia. Fot. PAP/M. Walczak
Święta Bożego Narodzenia niosą ogromny i pozytywny ładunek emocjonalny, a nie są tak wielkim wyzwaniem dla naszego sumienia jak Wielkanoc, dlatego większość z nas woli te zimowe święta – ocenia historyk z Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach dr Jacek Kurek.
Jak przypomniał, z teologicznego punktu widzenia odwieczna dyskusja o wyższości Świąt Bożego Narodzenia nad Wielkanocą nie ma uzasadnienia – dla chrześcijan najważniejsza jest Wielkanoc.
„Święta Bożego Narodzenia niosą ogromny ładunek emocjonalny i nie wymagają pogłębionej wiary, zanurzenia się w prawdy teologiczne. Nawet jak poprzestaniemy tylko na sztafażu zewnętrznym, to czy wierzymy czy nie, przeżyjemy dobry czas. Są mniej inwazyjne, można je uznać za przepiękną tradycję, jest w nich dużo słodyczy, ciepła i to zniewala. Nie atakują naszego sumienia tak jak Święta Wielkanocne, do których dobrego przeżycia trzeba jednak głębokiej wiary” – powiedział PAP dr Kurek.
Choć może się to wydać paradoksem, to - jak mówił - Święta Bożego Narodzenia długo nie były w ogóle obchodzone przez chrześcijan i wcale się nimi nie interesowano. „Boże Narodzenie zaczęto dostrzegać dopiero wtedy, kiedy już można się było nieco dystansować od kultury pogańskiej, rzymskiej, kiedy nie stawało już w takiej jawnej opozycji. Jako pierwszy daty 25 grudnia jako dnia narodzin Chrystusa, która nie ma zresztą żadnego potwierdzenia w źródłach, zwłaszcza w Piśmie Świętym, użył jeden z komentatorów księgi starotestamentalnej. Potem inni historycy rzymscy, pogańscy też się do tego odwoływali” – mówił historyk.
Jak zaznaczył, czas zimowego przesilenia stał się czasem, gdzie spotkały się chrześcijaństwo z pogaństwem. „To, że Rzymianie obchodzili początek Nowego Roku, czcili powstanie nowego życia, obdarowywali się podarunkami - wszystko to sprzyjało temu, by właśnie w tym czasie ulokować także tradycję chrześcijańską. Z czasem zaadoptowano część świąt, część obrzędów, chodziło o to, żeby ludność niezależnie jakiej proweniencji nie odczuwała tego skoku, tego szoku jako skierowanego przeciwko sobie. Tak było też, kiedy chrześcijaństwo przechodziło do świata germańskiego czy słowiańskiego” – powiedział Jacek Kurek.
„Bardzo ważne jest też to, że ów początek – zmiana związana z przesileniem słonecznym zimowym – jest charakterystyczny dla europejskich kultur w ogóle, więc w sumie to rodzaj wspólnego mianownika i wspólnej drogi” – dodał. (PAP)
lun/ mhr/
