Urodził się w 1926 r. W czasie wojny był podchorążym AK. Podczas Powstania Warszawskiego walczył w batalionie „Gustaw" na Starym Mieście, gdzie został ciężko ranny. W wieku 18 lat odznaczony Krzyżem Walecznych.
Po wojnie studiował w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie, którą ukończył w 1951 r.
Podczas studiów kierował założoną przez ojca w Szydłowcu fabryką wyrobów metalowych - do czasu jej nacjonalizacji. Był wiceprezesem Stowarzyszenia Prywatnych Wytwórców Wyrobów Metalowych.
Z powodu swojej przeszłości akowskiej w 1950 r. na krótko został aresztowany.
Trzeciakowski i nauka
W 1957 r. wyjechał na roczne stypendium do Harvardu oraz Columbia University w Nowym Jorku. W Harvardzie pod kierunkiem Wassily'ego Leontiefa, późniejszego laureata Nagrody Nobla, zajmował się modelowaniem matematycznym procesów ekonomicznych.
Po powrocie do Polski pracował m.in. m.in. w Zakładzie Badań Ekonomicznych Handlu Zagranicznego - późniejszym Instytucie Koniunktur i Cen Handlu Zagranicznego. W latach 1969 -1976 był wicedyrektorem tego Instytutu, a do 1978 r. jego dyrektorem.
W 1971 r. uzyskał stopień profesora nadzwyczajnego, a siedem lat później - profesora zwyczajnego.
Trzeciakowski w „Solidarności”
W 1980 r. został członkiem NSZZ „Solidarność”. Pełnił funkcję doradcy Komisji Krajowej. Był także współorganizatorem Społecznej Rady Gospodarki Narodowej.
Po wprowadzeniu stanu wojennego był m.in. kierownikiem Zakładu Mikroanaliz w Instytucie Nauk Ekonomicznych PAN. Był także konsultantem Europejskiej Komisji Gospodarczej ONZ.
Obrady Okrągłego Stołu
W latach 1981-1984 wchodził w skład Prymasowskiej Rady Społecznej. Później przewodniczył Kościelnemu Komitetowi Rolniczemu i Radzie Nadzorczej Fundacji Wodnej.
Nie przyjął propozycji wejścia w skład Rady Konsultacyjnej, nie zgodził się również na objęcie stanowiska wicepremiera w rządzie Mieczysława F. Rakowskiego.
W 1988 r. został członkiem Komitetu Obywatelskiego przy Przewodniczącym NSZZ „Solidarność” Lechu Wałęsie.
Trzeciakowski i 1989 r.
Z ramienia „Solidarności” uczestniczył w obradach Okrągłego Stołu, gdzie wspólnie z prof. Władysławem Baką pełnił funkcję przewodniczącego Zespołu ds. Gospodarki i Polityki Społecznej.
Był senatorem I kadencji Senatu RP.
W rządzie Tadeusza Mazowieckiego jako minister-członek Rady Ministrów przewodniczył Radzie Ekonomicznej.
W latach dziewięćdziesiątych pracował naukowo w Instytucie Nauk Ekonomicznych PAN oraz w Instytucie Koniunktur i Cen Ministerstwa Handlu Zagranicznego.
Był również członkiem Unii Wolności.
Zmarł 21 stycznia 2004 r.
Jego dorobek naukowy to m.in. około 150 publikacji w ośmiu językach w zakresie teorii efektywności handlu zagranicznego i transformacji gospodarki postkomunistycznej w gospodarkę rynkową oraz strategii rozwoju gospodarki. (PAP)
mjs
