Janusz Onyszkiewicz urodził się 18 grudnia 1937 r. we Lwowie w rodzinie inteligenckiej.
Podczas wojny wraz z rodzicami przeniósł się do Przemyśla, a w 1948 r. zamieszkał w Warszawie.
W latach 1955-1960 studiował na Wydziale Matematyczno-Fizycznym Uniwersytetu Warszawskiego.
Kariera naukowa Onyszkiewicza
Od 1959 r. do 1961 r. był asystentem w instytucie Maszyn Matematycznych PAN.
Następnie pracował na jako adiunkt na Wydziale Matematyki, Informatyki i Mechaniki UW (1962-1975).
W 1967 r. uzyskał tytuł doktora nauk matematycznych.
W marcu 1968 r. uczestniczył w protestach na Uniwersytecie Warszawskim i był jedynym przedstawicielem kadry dydaktycznej na UW, który wszedł w skład Komitetu Strajkowego.
W latach 1976-1979 był wykładowcą na Uniwersytecie w Leeds.
Działalność opozycyjna Onyszkiewicza
Po powrocie do kraju współpracował z Komitetem Samoobrony Społecznej KOR oraz zespołem „Robotnika”.
W 1980 r. zakładał NSZZ Pracowników Nauki, Techniki i Oświaty (PNTiO), został również doradcą Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego NSZZ „Solidarność” Mazowsze.
W październiku 1980 r. po przyłączeniu się NSZZ PNTiO do „Solidarności” został członkiem Prezydium MKZ, a następnie Zarządu Regionu Mazowsze.
Od kwietnia 1981 r. pełnił funkcję rzecznika prasowego Krajowej Komisji Porozumiewawczej NSZZ „Solidarność”.
Na zjeździe „Solidarności” wybrany do Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, członek jej Prezydium.
W listopadzie 1981 r. należał do założycieli Klubów Rzeczypospolitej Samorządnej „Wolność – Sprawiedliwość – Niepodległość”.
Po ogłoszeniu stanu wojennego został internowany. Przetrzymywany był w Strzebielinku i Białołęce. Zwolniony 23 grudnia 1982 r.
W kwietniu 1983 r. został aresztowany w związku z organizacją niezależnych obchodów 40. rocznicy powstania w getcie warszawskim. W lipcu tego roku zwolniony na mocy amnestii.
Wielokrotnie zatrzymywany na 48 godzin.
W 1986 r. został rzecznikiem prasowym podziemnej Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej, a następnie utworzonej w 1987 r. Krajowej Komisji Wykonawczej NSZZ „Solidarność”.
W latach 1988-1990 był członkiem Komitetu Obywatelskiego przy Przewodniczącym NSZZ „Solidarność” Lechu Wałęsie.
Podczas obrad Okrągłego Stołu pełnił funkcję rzecznika prasowego strony solidarnościowo- opozycyjnej, uczestniczył także w pracach zespołu ds. środków masowego przekazu.
Działalność polityczna Onyszkiewicza po 1989 r.
Od czerwcowych wyborów w 1989 r. do 2001 r. zasiadał w Sejmie. Najpierw jako poseł Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego, a następnie Klubu Parlamentarnego Unii Demokratycznej i Unii Wolności.
Od 1990 r. do 1992 r. był wiceministrem, a w latach 1992 – 1993 ministrem obrony narodowej.
Stanowisko szefa MON po raz kolejny objął w rządzie Jerzego Buzka (1997-2000). Za jego kadencji - 12 marca 1999 r. - Polska stała się członkiem NATO.
W 2004 r. został wybrany posłem do Parlamentu Europejskiego z list Unii Wolności. Jako eurodeputowany należy do frakcji Sojusz Liberałów i Demokratów na rzecz Europy.
W latach 2004-2007 był wiceprzewodniczącym Parlamentu Europejskiego, a następnie wiceprzewodniczącym Komisji Spraw Zagranicznych.
Od marca 2006 r. do stycznia 2009 r. pełnił funkcję przewodniczącego Partii Demokratycznej.
Onyszkiewicz jako alpinista
Janusz Onyszkiewicz jest również alpinistą i speleologiem - zdobywcą szczytów w Himalajach, Hindukuszu, Pamirze, Karakorum. W 1975 r. wspólnie z Leszkiem Cichym i Krzysztofem Zdzitowieckim dokonał pierwszego wejścia na Gasherbrum III (7935 m) – najwyższy z niezdobytych wówczas szczytów świata. Od 2001 r. pełni obowiązki prezesa Polskiego Związku Alpinizmu.
