W ponad stuletnim zabytkowym kościele w Kościelisku k. Zakopanego proboszcz samowolnie podjął się konserwacji wnętrza świątyni. Parafianie zwrócili się z prośbą o interwencję do Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków i krakowskiej kurii.
Nie będzie wszczęte postępowanie o wpis do rejestru zabytków Rotundy PKO w Warszawie - poinformował w poniedziałek mazowiecki wojewódzki konserwator zabytków prof. Jakub Lewicki. Dodał, że decyzję taką podjął po "starannej analizie zagadnienia".
Krakowski Sąd Okręgowy, przed którym toczy się proces dwójki Belgów oskarżonych o kradzież izolatorów z terenu Muzeum Auschwitz–Birkenau, postanowił w czwartek zwrócić się do Narodowego Instytutu Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów o oszacowanie wartości izolatorów.
Po roku 1832, w ramach represji po powstaniu listopadowym, wszystkie katolickie świątynie w Krzemieńcu zostały decyzją cara przekazane Cerkwi Prawosławnej. Dotyczyło to również kościoła parafialnego pw. św. Antoniego wraz z klasztorem franciszkanów. Pozbawieni świątyń wierni rozpoczęli jednak starania o pozwolenie na budowę nowego, rzymskokatolickiego kościoła parafialnego.
Tylko w latach 2011-2016 funkcjonariusze ze specjalnej komórki wydziału kryminalnego warszawskiej policji przeprowadzili kilkadziesiąt postępowań, w których wyniku odnaleziono wiele dzieł sztuki, m.in. obrazów, cennych dla polskiej kultury - informuje KSP.
Wojewoda Zdzisław Sipiera w uzgodnieniu z Generalnym Konserwatorem Zabytków powołał prof. Jakuba Lewickiego na stanowisko Mazowieckiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków - poinformowała PAP w środę rzecznik prasowa wojewody mazowieckiego Ewa Filipowicz.
Żółkiew została założona pod koniec XVI wieku przez hetmana i kanclerza wielkiego koronnego Stanisława Żółkiewskiego. Kiedy owdowiały podczaszy koronny Jakub Sobieski, herbu Janina, pojął za żonę Teofilę Daniłowiczównę, wnuczkę sławnego hetmana, córkę wojewody ruskiego Jana Daniłowicza i Zofii z Żółkiewskich, Żółkiew weszła w skład dóbr Sobieskich.
13 tys. dzieł sztuki i zabytkowych przedmiotów uratowano w środkowych Włoszech w miejscowościach, które ucierpiały w wyniku trzęsień ziemi od sierpnia ub.r. – podała Obrona Cywilna. Operacja niesienia pomocy dziedzictwu kultury sztuki miała ogromny zasięg.
Historia Przydrujska Historia Przydrujska, obecnie miasteczka Piedruja na Łotwie, położonego przy trasie z Połocka do Dyneburga (łot. Daugavpils), nierozerwalnie wiąże się z położoną po drugiej stronie rzeki Dźwiny Drują, czyli dawnym Sapieżynem. Miasto składało się z trzech dzielnic: Starego Miasta na lewym brzegu rzeki Drujki, dzielnicy prawobrzeżnej czyli Sapieżyna oraz Przydrujska na przeciwległym brzegu Dźwiny. Otton Hedemann, autor książki „Magdeburskie miasto Druja”, wydanej w Wilnie w 1934 roku, pisze o powstaniu Przydrujska równolegle z Sapieżynem, określając go jako „swego rodzaju przyczółek i łącznik handlowy miasta macierzystego w jego stosunkach z prawobrzeżnem inflanckiem zadźwiniem”.