Był jedną z najczystszych postaci opozycji demokratycznej w PRL – tak o zmarłym Wojciechu Borowiku powiedział we wtorek wicepremier, minister kultury, dziedzictwa narodowego i sportu Piotr Gliński. „Wielki żal, szkoda, za wcześnie można powiedzieć” – dodał.
Informację o śmierci Wojciecha Borowika - działacza opozycji demokratycznej w PRL, internowanego w stanie wojennym, posła na Sejm II kadencji, wieloletniego prezesa Stowarzyszenia Wolnego Słowa podali w mediach społecznościowych w nocy z poniedziałku na wtorek prezydent Centrum im. Adama Smitha Andrzej Sadowski i posłanka PiS Joanna Lichocka.
"Opozycja demokratyczna w Polsce miała wiele różnych oblicz i jedną z takich postaci najczystszych był właśnie Wojtek. To był człowiek, który kiedyś potrafił się zachowywać tak, jak trzeba, a też później w wolnej Polsce konsekwentnie prowadził Stowarzyszenie, które było ważne, grupowało środowisko istotne wokół problemów polskich. Wielki żal, szkoda wielka, za wcześnie można powiedzieć" - mówił we wtorek w rozmowie z PAP i Polskim Radiem wicepremier Gliński.
Zmarł Wojciech Borowik - działacz antykomunistyczny, prezes Stowarzyszenia Wolnego Słowa
Minister kultury, który znał Borowika od wielu lat, przyznał, że był on "w dobrym tego słowa znaczeniu człowiekiem lewicy". "On miał poglądy takie socjalistyczne, PPS-owskie, jak pamiętam. Może trochę inne, niż moje czy wielu innych kolegów, ale nie było żadnego problemu, bo w normalnym, pluralistycznym, demokratycznym, wolnym społeczeństwie można się różnić w jakiś tam poglądach czy szczegółach, natomiast co, do podstaw takich, jak niepodległość wspólnoty politycznej, jak interes narodowy, jak wartości podstawowe dla ludzkości, to ta wspólnota istnieje i istniała, także z Wojtkiem" - podkreślił szef resortu kultury.
Borowik był absolwentem Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Działał w opozycji demokratycznej, współpracował z Komitetem Obrony Robotników, wstąpił do "Solidarności" i Niezależnego Zrzeszenia Studentów.
Po wprowadzeniu stanu wojennego był internowany w ośrodku odosobnienia na warszawskiej Białołęce. Został zatrzymany w nocy z 12 na 13 grudnia 1981 r. Zwolniono go w lipcu 1982 roku w związku z amnestią dla więźniów politycznych.
Na początku lat 90. był działaczem Ruchu Obywatelskiego Akcja Demokratyczna i Ruchu Demokratyczno-Społecznego, był także sekretarzem koła parlamentarnego Solidarności Pracy. W latach 1993-1997 sprawował mandat posła II kadencji z listy Unii Pracy.
W latach 2002-2004 był wiceprezesem Głównego Urzędu Statystycznego. Od 2008 r. prezesem Stowarzyszenia Wolnego Słowa zrzeszającego m.in. uczestników niezależnego ruchu wydawniczego w PRL.
W 2008 r. został odznaczony przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2015 r. prezydent Andrzej Duda odznaczył go Krzyżem Wolności i Solidarności. (PAP)
autor: Katarzyna Krzykowska
ksi/ aszw/
